1 Mantelzorger zijn van iemand die dementeert is zwaar, dat kun je in ”Gooi me niet weg” (De Vrije Uitgevers, € 19,99) bijna aan den lijve ervaren. Schaatsliefhebber en gynaecoloog Willem Brouwer schrijft over zijn vrouw, anesthesiste Tineke. Een vrouw die „eigenlijk altijd alles regelt”, totdat ze na een lange periode van ontkenning moet toegeven dat haar denkvermogen het laat afweten. „Je gooit me toch niet weg hè?” vraagt ze – en die vraag komt binnen. Haar man besluit de zorg op zich te nemen, samen met de thuiszorg. Hij laat in het boek zien hoe het ziekteproces verloopt, én hoe zijn vrouw ooit was. Al schrijvend richt hij een standbeeld voor haar op. Duidelijk is hoe groot liefde kan zijn en hoe mooi het is als mensen met dementie langer thuis wonen, alhoewel het mantelzorgers een haast onmogelijke taak oplevert. Ik heb diep respect voor Brouwer als echtgenoot en schrijver.

2 Het kan bijna niet mooier: elkaar een verhaal voorlezen. Het is traditie in ons gezin – en niet alleen in de winter. In ”De beste kerstverhalen” (Mozaïek, € 12,50) staan mooie verhalen voor de decembermaand. Cees Pols laat een gevangene Kerst beleven met zijn afdelingshoofd. Nine de Vries beschrijft een kersverse Joodse moeder die haar moeder over Messias Jezus vertelt. De baby herinnert deze oma aan haar eigen zoontje dat werd vermoord door Herodes’ soldaten. Het verlangen naar vrede groeit. Els Florijn zoekt de donkerte van Auschwitz op en laat in al die ellende een vrouw zien die zich opoffert. Is dat genade? Joke Verweerd schrijft over een zoon die de dominante visie van zijn ouders voorbijgroeit en een Poolse vrouw haar hartenwens geeft. En er is meer.

3 Je kunt een stoere visser zijn, maar als je te water raakt, ben je verloren in die grote zee. Dat overkomt de Zeeuwse visser Rob van Belzen in 2015. Door een wonder wordt hij na uren gered. Journaliste Bo van Scheyen heeft het bijzondere verhaal stap voor stap beschreven vanuit de visser én vanuit de zoekers in ”Naar het hart van de zee” (KokBoekencentrum, € 17,99). Rob roept het uit naar God en belijdt zijn zonden. Heel zijn leven trekt aan hem voorbij en hij neemt afscheid van vrouw en kinderen. Als hij na strijd berust in de wil van God en zingt: „Daar zal ik mijn Heer ontmoeten,/ luistr’en naar Zijn liefdestem./ Daar geen rouw meer en geen tranen,/ in het nieuw Jeruzalem” geeft hij zich over aan het hart van de zee om in Gods schoot te vallen. En dan gebeurt het wonder. Ik heb het proefondervindelijk vastgesteld: zelfs een verwoede niet-lezer leest dit boek –dat heel dichtbij komt– in één adem uit. Een aanrader als je Gods almacht van dichtbij wilt zien.