Het land van de ceder verkeert daarmee in een weinig benijdenswaardige positie.

Sinds de oprichting van de staat Israël in 1948 werd deze nieuwe staat door Arabische landen beschouwd als de belangrijkste oorzaak voor alle tumult in het Midden-Oosten. Anno 2018 is er in de Arabische wereld een heel andere situatie ontstaan. Het is nu het sjiitische Iran, met zijn talloze gewapende milities in allerlei Arabische landen, dat als vijand nummer één wordt gezien. Het is een nieuwe en totale oorlog, waarbij Israël eerder als een Arabische bondgenoot wordt beschouwd.

Libanon is door de aanwezigheid van de sjiitische Hezbollahbeweging een speerpunt geworden van deze intra-islamitische rivaliteit tussen Iran enerzijds en een aantal belangrijke Arabische soennitische staten anderzijds. En terwijl deze Arabische landen naar wegen zoeken om de kloof met Israël te overbruggen, zorgt Hezbollah ervoor dat Libanon op ieder moment in een nieuwe oorlog met Israël kan worden gestort.

De Israëlische premier Netanyahu had in Brussel recent een ontmoeting met de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo. Netanyahu verzocht Pompeo bij die gelegenheid Libanon te straffen met economische sancties. De Verenigde Staten besloten eerder dit jaar Iran opnieuw economische sancties op te leggen. In de Israëlische visie is Libanon feitelijk een Iraanse vazalstaat geworden. Het was daarom logisch ook Libanon te straffen. Mike Pompeo weigerde dit echter, omdat de Verenigde Staten een duidelijk onderscheid maken tussen Hezbollah en de Libanese staat.

De scheidslijnen tussen Hezbollah en het Libanese leger lijken soms echter flinterdun. De Libanese journalist Tony Badran schreef onlangs dat het Libanese leger 10.500 berichten had ontvangen van VN-vredesmacht Unifil over „verdachte scheepsladingen.” Die verdachte ladingen betroffen waarschijnlijk militair materieel voor Hezbollah, maar het Libanese leger nam nooit de moeite een onderzoek in te stellen. Dit roept vragen op over de relaties tussen de strijdkrachten en Hezbollah.

De burgeroorlog in buurland Syrië, die zich in een eindfase bevindt, functioneerde lange tijd als bliksemafleider voor Libanon. Hezbollah vocht immers in Syrië en kon zich geen tweefrontenoorlog permitteren. Nu steeds meer goedgetrainde Hezbollah strijders vanuit Syrië terugkeren naar Libanon is het de vraag wat Hezbollah zal doen. De VS kondigden onlangs aan dat ze al hun militairen zullen terugtrekken uit Syrië. Dat was bepaald goed nieuws voor Hezbollah en Iran.

Arabische landen zoals Saudi-Arabië hopen heimelijk dat Israël de Libanese Hezbollah van de kaart zal vegen. Deze landen zullen een nieuwe oorlog tussen Israël en Libanon eerder aanmoedigen dan ontraden. Danny Danon merkte daarom terecht op dat de Libanezen hiervoor een hoge prijs zullen betalen. Steeds meer Libanezen blijken hiertoe echter niet bereid. Door een nieuwe oorlog met Israël zou Hezbollah weleens haar hand kunnen overspelen. De tragiek van Libanon is echter dat buitenlandse mogendheden zoals Iran en Saudi-Arabië in laatste instantie de beslissende stem hebben.