Het is een machtig gezicht als een vliegdekschip vanuit een stipje op zee langzamerhand verandert in een gigantisch grote grijze massa. De getallen zijn indrukwekkend: 333 meter lang, 76 meter breed, een diepgang van 11 meter. Met 6500 opvarenden past het complete personeel van de Koninklijke Marine op 1 Amerikaanse carrier. Er kunnen 90 vliegtuigen mee op een vliegdekschip. De landing wordt door piloten vaak vergeleken met ‘neerkomen op een postzegel’.

De thuiskomst van de Truman ging gepaard met muziek, tranen en vlaggen. Veel vlaggen. Er werden huwelijksaanzoeken gedaan en er kwamen vaders van de loopplank af die hun pasgeboren baby’s voor de eerste keer zagen. Zoals matroos Vincent Lorenz. Zijn vrouw Sheryl stond met hun kersverse dochter Abby Rose in haar armen op de kade.

Ruim 100.000 ton aan diplomatieke kracht, mogen Amerikaanse politici graag zeggen als het gaat over een vliegdekschip met de Stars and Stripes achterop. Als er ergens op de aardbol een conflict dreigt is de eerste vraag van welke Amerikaanse president dan ook: Waar ter wereld zijn de carriers?

De varende stad heeft alles aan boord om het maandenlang op zee uit te kunnen houden. Dat deed de USS Harry S. Truman dan ook. Op 11 april verliet de kolos met de begeleidende schepen (een zogenaamde Carrier Group) de haven van Norfolk aan de Amerikaanse Oostkust. Inzet was de nieuwe strategie van minister van defensie Jim Mattis: dynamic deployment. Vrij vertaald: Onvoorspelbaar opduiken en verstorend optreden. De Truman voer rond in het werkgebied van de Zesde Vloot en bestreed onder andere IS in Syrie.

Half juli was het schip ‘plotseling’ terug in Norfolk voor een ‘werkbezoek’. De bemanning mocht even naar huis. Eind augustus was het tweede vertrek, nu richting de noordelijke kust van Rusland. Het schip moest dreigend gevaar van zowel China als Rusland opmerken. Ook werd voor de kust van Noorwegen meegedaan aan de grote NAVO-oefening Trident Juncture. Daarbij had de Truman de primeur om voor de eerste keer in 30 jaar als Amerikaans marineschip de Poolcirkel binnen te varen.

“Goed koud”, zei vice-admiraal Gene Black op de vraag hoe dat was. “De missie van acht maanden was lang. Zeker de laatste weken. Maar we zijn nu blij voor de Kerst weer thuis te zijn.” Black meerde ‘zijn’ schip in Norfolk af naast drie andere vliegdekschepen: de USS Dwight D. Eisenhower, de USS Abraham Lincoln en de USS George H.W. Bush. Een unicum dat zoveel carriers tegelijk thuis zijn.

En terwijl de een komt, gaat de ander. Vanuit Norfolk vertrok maandag de USS Kearsarge, een amfibisch aanvalschip. Aan boord zijn 4500 opvarenden bestaande uit eenheden van marine, mariniers en helikopterbemanningen. De Kearsarge kan snel veel mariniers op land afzetten. De US Navy maakte niet bekend waar de Kearsarge en enkele escorterende schepen naar toe gaan, maar waarschijnlijk is dat Europa en het Midden-Oosten.