Dakloze Gouda voor sjaal de boom in
Winterjassen, sjaals en mutsen: opeens hingen ze daar in de Goudse bomen. Niet om de takken aan te kleden, maar om daklozen wat warmte te bieden nu het weer kouder is. Want armoede is in Gouda een groot probleem.
”Hoi, ik ben een jas. Ik geef warmte aan degene die me draagt. Als je het koud hebt, mag je me meenemen”. Het staat op een briefje bij een dikke winterjas in het parkje achter de Jeruzalemkapel. Feikje Korthout (37) hing de kledingstukken zondag in de boom. „Kleding verspreiden via bomen en lantaarnpalen gebeurt al in bijvoorbeeld Australië, Nieuw-Zeeland en Canada”, vertelt ze. „Voor mensen die weinig te besteden hebben.”
Dat zijn er nogal wat in Gouda, ontdekte Korthout onlangs: 9 procent van de inwoners zou onder de armoedegrens leven. Van de kinderen moet één op de acht met honger naar school. Gouda telt 300 dak- en thuislozen. „Ik schrok van de cijfers. Het is triest dat kinderen in een rijk land met een lege maag in de klas zitten.”
Volgens Korthout, die sinds haar 24e in Gouda woont, is de armoede niet zichtbaar voor buitenstaanders. „In Rotterdam of Utrecht bedelen mensen op straat, hier niet. Ik denk dat arme mensen zich schamen. Het is heel moeilijk om uit de armoede op te krabbelen. Bovendien kom je als dakloze niet in aanmerking voor bijvoorbeeld een uitkering en heb je geen recht op de voedselbank.”
Ludieke actie
Samen met vriendin Mirjam Salkanovic besloot Korthout de ludieke actie op poten te zetten. Via Facebook riepen ze mensen op winterjassen, mutsen en sjaals af te staan. „In twee weken tijd hadden we dertig jassen, twintig sjaals en tien mutsen verzameld. Al die spullen hebben we gewassen, gedroogd en voorzien van lieve briefjes.”
Om ervoor te zorgen dat de warme kledij de doelgroep zou bereiken, informeerden de dames eerst waar daklozen in Gouda uithangen: vooral op een aantal locaties in het centrum.
De ophangsessie leverde verrassende reacties op. „Passanten vroegen: Heeft die boom het koud? Wij legden uit dat mensen die het koud hebben een jas mogen meenemen. Een man kwam naar me toe en zei: Ik heb een muts en een sjaal gepakt, dat mag wel toch? Hij bedankte me uitvoerig.”
Hoe weet de Goudse dat de spullen bij de mensen terecht komen die het echt nodig hebben? „Dat weet ik niet. De actie gaat op basis van goed vertrouwen. Ik wil het taboe op armoede doorbreken. Er zijn wel organisaties die zich voor armen inzetten, maar hun capaciteit is beperkt. Het Leger des Heils in Gouda heeft maar twaalf bedden.”
Schoolontbijt
Een schoolontbijt, dat de plaatselijke SP drie jaar geleden voorstelde in te voeren, is er nooit gekomen. Korthout heeft op het schoolplein al met moeders gesproken om dit initiatief alsnog van de grond te krijgen. „Kinderen hebben niet gevraagd om armoede. Het is een valse start als je met honger in de klas zit. Die kinderen presteren daardoor misschien onder hun niveau.”
De sjaals, mutsen en jassen krijgen de komende dagen opnieuw een wasbeurt. Als er een paar dagen droog weer wordt verwacht, hangt Korthout ze weer terug. Voor de eerlijke vinder.