Er was vooraf in de kerk –en ook in andere kerken– met spanning naar deze stemming uitgezien. De binnenkerkelijke homolobby heeft geprobeerd om de verschillen tussen het huwelijk van man en vrouw en andere levensverbintenissen, zoals die nu in de protestantse kerkorde worden verwoord, op te heffen.

Het is zonneklaar dat de hernieuwde discussie over deze kwestie in de Protetantse Kerk oude wonden openrijt. Bij de kerkvereniging in 2004 was het opnemen in de kerkorde van de mogelijkheid om mensen van hetzelfde geslacht in een kerkdienst te zegenen een groot twistpunt en voor velen een brug te ver. Donderdag bleek dat de Protestantse Kerk hierover, ook veertien jaar na de kerkvereniging, nog tot op het bot is verdeeld.

De homolobby heeft niet gerust voor het door God ingestelde huwelijk tussen man en vrouw en het zogenoemde homohuwelijk volledig gelijkgeschakeld werden. Ernstig is het dat ook in de kerk deze weg werd bewandeld. Het eigen gevoel wordt tot norm verheven en daarvoor moet al het andere wijken.

Dat de Protestantse Kerk er nu toch voor gekozen heeft om de kerkelijke huwelijksregels niet één op één te synchroniseren met de burgerlijke wetten is iets dat tot dankbaarheid stemt. Het is immers in duidelijke tegenspraak met haar roeping als de kerk de eigen regels aanpast aan het burgerlijk wetboek. Een kerk die het gevoelen van de meerderheid in de maatschappij tot maatstaf neemt, zal altijd onrustig zijn en opgejaagd worden. Tegelijk blijft ze in de ogen van buitenkerkelijken evenwel ouderwets en achterlijk omdat ze nooit gelijke tred kan en wil houden met ontwikkelingen in de maatschappij.

Haar opdracht is dan ook niet te volgen, maar om te leiden in de geboden die God geeft. De kerk is geroepen een Bijbelse tegenstem te laten horen bij alles wat in de maatschappij en in de eigen gemeenten te berde wordt gebracht, maar wat geen grond heeft in of zelfs in tegenspraak is met de Bijbel. Dat, het zij ten overvloede gezegd, doet aan haar taak barmhartig pastoraat te verlenen aan mensen die worstelen met vragen rond huwelijk en seksualiteit niets af.

De Protestantse Kerk heeft besloten geen volgende kerkordelijke wissel om te zetten als het gaat om huwelijk en relaties. Voor de weg terug naar het Woord van God heeft ze echter niet gekozen. Dat én de diepe verdeeldheid over de toepassing van Gods heilzame geboden in de kerkelijke praktijk stemt tot droefheid.