De Belastingdienst wil informatie over data en locaties waarop de museumkaart is gebruikt in een periode van ruim drie jaar. De gegevens moeten meer duidelijkheid geven over de woonplaats van een mogelijke belastingontduiker. Het vermoeden bestaat dat deze vrouw niet zoals zij zelf beweert in het buitenland maar in Nederland woont en dus belasting moet betalen.

De stichting weigerde echter de gegevens te verstrekken uit privacyoogpunt, waarop de Belastingdienst naar de rechter stapte. De informatie biedt ook geen garantie dat de betreffende musea daadwerkelijk door deze persoon zijn bezocht, aangezien museumkaarten tot 2017 veelvuldig werden uitgeleend aan anderen. Inmiddels is een pasfoto verplicht om dit tegen te gaan. Daarnaast kunnen buitenlanders de kaart ook kopen.

De rechter oordeelt nu dat de gegevens wel degelijk een rol kunnen spelen bij een correcte belastingheffing. Het gebruik van de kaart zegt dan wel vooral iets over iemands vrijetijdsbesteding, maar de frequentie van de bezoeken en de bezochte locaties kunnen, zo luidt het vonnis, wel degelijk indicatoren zijn voor de woonplaats van de betrokkene in Nederland.

De Belastingdienst bepleitte tijdens de zitting dat er geregeld informatie bij derden wordt opgevraagd over mogelijk belastingontduikers. Daarbij gaat het vaak om privacygevoelige gegevens, zoals informatie van een lidmaatschap van een sportclub, creditcardbetalingen of geldopnames.