„Hoe groter de onderlinge verschillen zijn, hoe verleidelijker het wordt om een beetje langs elkaar heen te leven”, schrijft de hoogleraar dogmatiek aan de Protestantse Theologische Universiteit in de notitie ”De Bijbel in het midden: het geloofsgesprek te midden van verschillen”. De nota is opgesteld in opdracht van het moderamen (bestuur) van de synode.

Prof. Wisse definieert het geloofsgesprek als een „gesprek over en vanuit het geloof waarbij er sprake is van meer of minder radicale verschillen.” Hij pleit ervoor om geloofsgesprekken te houden rondom de Bijbel, omdat daarin „een veelheid van stemmen” aan de orde komt.

Volgens de hoogleraar kwam in de kerk naast een „traditionele vorm van protestantisme dat aan de Bijbel als eenheid vasthoudt” en „het oecumenisch-liturgisch deel waarin de eenheid van de Bijbel langzamerhand werd losgelaten” een „evangelicaal deel” op, waarin de Bijbel vaak wordt gezien als eenheid en vooral als „praktische gids voor het leven met God.”

De verschillende vormen van geloofsbeleving lopen in veel gemeenten door elkaar heen en hebben ook betrekking op rituelen, ervaringen en gevoelens. „Leden van dezelfde gemeente kunnen elkaar soms nauwelijks als broers en zussen in dezelfde Heer herkennen of erkennen.”

In de notitie gaat prof. Wisse ervan uit dat de drie-enige God Zich openbaart in en door de Bijbel. Vanuit dat uitgangspunt ziet hij de uitdaging voor de PKN om „de patstelling in de omgang met eenheid en diversiteit zoals die in de afgelopen eeuwen gegroeid is, te doorbreken.”

Hij merkt daarbij wel op dat niet elk Bijbelgedeelte zich voor elk geloofsgesprek leent. „Dat vraagt om wijsheid in de omgang met de Bijbel, juist om de Bijbel recht te doen.”

Prof. Wisse wijst op de rol van lezers in het geloofsgesprek. „Daarom kunnen we de Bijbel nooit zomaar uit de context van de biddende en vierende gemeente losmaken.”

Hij concludeert dat het criterium voor de kwaliteit van de geloofsgesprekken niet de mate is waarin ze op de Bijbel zijn gebaseerd. Het gaat er volgens de hoogleraar juist om in hoeverre ze bijdragen aan de opbouw van de gemeente als lichaam van Christus. „Een geloofsgesprek waarin voortdurend Bijbelteksten in het spel zijn, maar waardoor de gemeente als lichaam van Christus tot op het bot verdeeld raakt, kan uiteindelijk geen heilzaam geloofsgesprek zijn.”