„En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige waarachtige God, en Jezus Christus, Die Gij gezonden hebt.”

Hoe hoger de menselijke rede stijgt om Gods wegen, werk, wil en raad na te vorsen en te doorgronden, des te verder dwaalt hij ervan af. Ten slotte zinkt hij zo diep dat hij God voor niets houdt en helemaal niets meer gelooft, zoals er dan ook heden veel van die mensen zijn onder de haarklovende geleerden. Zo moet het allen vergaan die zich aan het loutere Woord van God niet laten gelegen zijn en vooraf met hun verstand te rade gaan bij de geloofsartikelen en nagaan hoe de rede overeenkomt met de Schrift – zo is het met de dwaalgeesten van onze tijd ten aanzien van het sacrament, doop en andere leerstukken gegaan. Daarom hebben ook de arianen zich in bochten gewrongen en deze tekst naar hun zin willen uitleggen en de nadruk gelegd op het woordje ”alleen” als Hij spreekt: dat Gij alleen de ware God zijt; als zou Hij Zichzelf daarmee uitgesloten en de Vader alleen de godheid toegeschreven hebben. Dat is echter niet bewijzen, maar de Schrift verkeerd uitleggen. Want dat zeggen wij ook, dat het waar is en rechte leer dat er geen andere God is dan Hij alleen. Maar ze willen niet inzien wat daarmee samenhangt, namelijk hoe Christus Zich de Vader volkomen gelijkmaakt en zo spreekt als Degene Die ook Zelf waarachtig God is.

Maarten Luther, hoogleraar in Wittenberg (”Het Hogepriesterlijk gebed”, 1530)