Op de lijst staan zeventig mensen die het koningspaar deze dag zal spreken. Ondernemers, vrijwilligers, studenten, agrariërs, een dijkgraaf, boswachter, asielzoeker met verblijfsvergunning, bedrijfsleiders. Ze spreken met het koningspaar over toerisme, duurzame energie, veiligheid op het water, verzilting, mantelzorg, integratie, burgerinitiatieven, ondernemerschap en onderwijs.

Het moet allemaal in vijfenhalf uur, in zes verschillende plaatsen waar het publiek achter de dranghekken liefst ook een koninklijke handdruk wil. Hoe doen Willem-Alexander en Máxima dat?

Het gebeurt helemaal aan het eind van de dag, als ze met acht gesprekspartners om tafel zitten in een Thoolse fabriekshal. H. J. van Dijke van het Ondernemersoverleg vertelt dat hij samenwerkt met Peter Kunst om de jeugd in Tholen enthousiast te maken voor techniek. Meteen draait Máxima zich naar de locatiedirecteur van de reformatorische middelbare school. „U bent van het Calvijn”, weet ze.

„Het verbaasde me”, zegt Kunst na afloop. „Ik had op dat moment nog geen woord gezegd. Gigantisch knap dat ze wisten wie ik ben. Dit bewijst dat ze zich zeer goed hebben ingelezen.”

Zomers

Streekbezoeken zijn uniek: ze staan zo’n twee keer per jaar bij de koning in zijn agenda. Voor de bevolking is het een soort mini-Koningsdag en voor de koning buitengewoon serieuze kost. Hij verdiept zich grondig in een bepaalde regio en trekt er vervolgens een hele dag voor uit om met eigen ogen te zien en met eigen oren te horen wat er leeft. Dinsdag waren Schouwen-Duiveland en Tholen aan de beurt.

Het overvolle programma begint in Renesse, bij strandpark De Zeeuwse Kust. Daarna volgt Kerkwerve, waar het koninklijk paar in hotel Hof van Alexander doorspreekt over de Zeeuwse natuur en kusten. De koning refereert nog aan een provinciebezoek in 2001, toen hij met zijn toekomstige vrouw op de dijken stond waar hij zojuist langsreed.

De Havenkade in Bruinisse staan rijen mensen die een glimp van de koning en koningin hopen op te vangen. Of meer. ”Lief koninklijk paar, wilt u met ons op de foto?” vragen Oranjefans via hun spandoek. Wachten is niet erg op zo’n zomerse oktoberdag: 25 graden is het in Zeeland.

De Schutse

Willem-Alexander en Máxima stappen snel aan boord van de politieboot. Ook dat wordt meer dan een pleziertochtje, want er zijn gesprekken gepland over waterrecreatie en criminaliteit op het water.

Aan de overkant, bij Anna Jacobapolder, neemt het paar meer tijd voor het publiek. Van begin tot eind lopen ze langs de dranghekken om handen te schudden. De jarige bloemenmeisjes krijgen een koninklijke felicitatie.

Bij de volgende bestemming, Sint Annaland, hebben bewoners van zorgcentrum De Schutse de dag van hun leven. Een deel van de ouderen wacht buiten in het zonnetje, anderen zitten binnen om de gesprekstafel heen. Allemaal met een passende versiering opgespeld: een gehaakte oranje kroon, of een rood-wit-blauwe button.

Die gesprekken –over thuiszorg, vluchtelingenhulp en de buurtbieb– kunnen ze lastig volgen. Gelukkig is er genoeg te zien. De 93-jarige Sjaan Reijngoudt geniet: „Geweldig, zo dichtbij.” „Zo mooi!”, zegt Bea Mol-Polderman. „Ik ben blij dat ik ze gezien heb hoor.”

Petra Bolier, die druk was met de voorbereidingen van het hoge bezoek, ervaart de middag als „een ontlading. Hartstikke leuk. De bewoners genieten enorm en het is prachtig weer.” Voor de koning afscheid neemt van het christelijk zorgcentrum, werpt hij nog een blik in de kast vol mokken, borden, blikken en busjes met teksten en afbeeldingen van hem en zijn voorouders. Geweldig, vindt Máxima.

Kwartiertje

Onderweg naar het stadje Tholen passeert de bus her en der groepjes mensen langs de kant. Met hand of telefoon in de lucht. Op het bedrijventerrein begroet Van Trier Transportbanden met hallenvullers waaraan vlaggen zijn gespannen. Als de koning even later de eigenaar treft op de bedrijvenmarkt, bedankt hij hem eerst uitvoerig voor het welkom.

„Wat een aardige mensen”, reageert J. van Trier-Deurloo als de koning naar de volgende stand loopt. Ze lijkt nog verbluft over het attente opmerking. „Heel gaaf dat hij dat gelijk in de gaten had.”

Directeur Kunst van het Calvijn College vindt het „een hele eer” dat hij het koningspaar tijdens hun laatste kwartiertje in Tholen mag spreken. Dat geldt ook voor A. van Dijke, die het paar vertelt over de opleiding die zijn keukenbedrijf aanbiedt in samenwerking met het Hoornbeeck College. „Je kon duidelijk merken dat ze het interessant vonden. Al is het zo weer om: je hebt maar een kwartier.”

Na dat kwartier krijgt de commissaris van de Koning, die alle gesprekken leidt, subtiel een tikje op zijn schouder. Het is tijd. Veel te kort, roept de koning nog. Maar hij moet weer richting de hofstad, want ’s avonds staat de ontvangst van voormalig VN-voorzitter Ban Ki-Moon op de planning.