„En gaat naar het verlorene, totdat hij hetzelve vindt.”

Deze preek in het evangelie van Lukas handelt over meerdere soorten van brandende liefde, over hoe de mens God op twee manieren zoekt, en over hoe hij door God gezocht wordt en hem hierin elke zinsbevrediging ontnomen wordt.

Vandaag heb ik gesproken over dat deel van het evangelie dat vertelt over de wijze waarop de zondaars naar onze Heere gingen. Jullie hebben het gehoord, en ook hoe het verloren schaap gezocht werd en hoe het gevonden werd. Kinderen, hoe jullie het ook wenden of keren, jullie moeten als schapen zijn, in ware zachtmoedigheid en in stilte leven. En in alles zijn ze gelaten en lijdzaam, zodat je een aan God onderworpen gemoed hebt en door Hem alle schepselen op lijdzame wijze zult verdragen.

Hoe men ook zoekt, op welke wijze en door wie dan ook, hetzij door zichzelf of door mensen, of door de vijand, of door alle schepselen in de hemel of de aarde, of door gruwelijk harde woorden en daden, weet: hoe heftig men je ook aanvalt, je zult jezelf daarbij niet dienen te rechtvaardigen. Daarin zul je dan het allerminnelijkste voorbeeld volgen: van onze Heere Jezus Christus; het allerzachtmoedigste lammetje was Hij, en Zijn mond bleef gesloten toen Hij voor de scheerder geleid werd.

Johannes Tauler, prediker in Straatsburg (”Preken”, 1498)

Johannes Tauler (ca. 1300-1361) was een prediker, mysticus en dominicaan in Straatsburg. Van hem zijn 84 preken bewaard gebleven. Hij benadrukte het belang van ascese en zelfverloochening. Tauler beïnvloedde onder anderen de reformator Maarten Luther.