Nicole van den Hurk verdween op 6 oktober 1995. Anderhalve maand later werd haar lichaam gevonden in de bossen tussen Mierlo en Lierop. De zaak bleef lang onopgelost, tot De G. in 2014 in beeld kwam na een DNA-match. De G. heeft eerst jarenlang gezwegen en daarna altijd ontkend. Op het slachtoffer werden behalve DNA-sporen ook een schaamhaar van De G. gevonden.

De rechtbank legde in 2016 vijf jaar cel op, na een eis van veertien jaar. De rechter achtte alleen de verkrachting bewezen. Het hof ziet ook genoeg bewijs voor de stelling dat De G. Van den Hurk met geweld om het leven heeft gebracht. Het slachtoffer had onder meer een dubbele kaakbreuk.

Zowel het Openbaar Ministerie (OM) als De G. tekende hoger beroep aan tegen het rechtbankvonnis. In die procedure eiste het OM eind augustus opnieuw veertien jaar cel.

De G.’s advocaten hebben betoogd dat de verdachte geen eerlijk proces heeft gehad én dat het doorslaggevend bewijs ontbreekt. Zij bepleitten integrale vrijspraak. Advocaat Job Knoester zei na de uitspraak dat hij kansen ziet voor cassatie bij de Hoge Raad. „Ik ga mijn cliënt adviseren dat te doen”, aldus Knoester.

Tijdens het proces is veel te doen geweest over een DNA-spoor op het slachtoffer van een onbekend gebleven persoon. Voor de rechtbank was dit reden De G. vrij te spreken van de doodslag, omdat het spoor ook op een andere dader kon wijzen. Volgens het hof heeft dit spoor weinig te betekenen en zijn er geen serieuze aanwijzingen voor de stelling dat iemand anders de hand heeft gehad in de dood van Van den Hurk.

„Wij kunnen met deze uitspraak na al die jaren beginnen aan de verwerking van het verlies van ons meisje”, aldus de ouders van Van den Hurk.