„Ziet, Ik zal ze aanbrengen uit het land van het noorden, en zal hen vergaderen van de zijden der aarde; onder hen zullen zijn blinden en lammen, zwangeren en barenden te zamen; met een grote gemeente zullen zij herwaarts wederkomen.”

In die tijd zullen velen uit de Joden komen van het oosten en van het westen om aan te zitten met Abraham, Izak en Jakob in het Koninkrijk van God. Ook Jesaja 11:10-12 verklaart de terugkeer van de Joden. Ze zullen naar de Messias gaan vragen en wel in een tijd waarin men nergens meer leed zal doen op de ganse berg van Gods heiligheid. Het gaat hier om de verstrooiden die nog achtergebleven zijn na de verstrooiing van de Assyriërs, en die niet teruggekeerd zijn op het bevel van Kores, en ook die verstrooid zijn door Titus.

De middelen die God zal gebruiken om de Joden naar hun land te doen gaan, zijn: Evangelieboden, Gods getrouwe dienstknechten en gezanten, die Hij zal uitzenden. Ook: ijverige gebeden en smekingen van Zijn volk. De gelovigen en de leraars zullen in het bijzonder op een zonderlinge wijze biddende tot God gemaakt worden om de bekering van die beminden om der vaderen wil, en zeggen: „Behoud Uw volk, het overblijfsel van Israël.” En ook: „Gij Geest, kom aan van de vier winden der wereld en blaas in deze dorre doodsbeenderen, opdat zij levendig worden.”

„Ziet, Ik zal ze aanbrengen”, is een woord van verwondering om de grootheid en zeldzaamheid van deze zaak uit te drukken, met zekerheid. Hoe groot, zeldzaam en wonderlijk deze bekering zal zijn, wordt ons getoond in Jesaja 66:8.

Joachim Mobachius, predikant te ’s-Hertogenbosch (”De lang gewenste en vast aanstaande bekering van het volk der Joden”, 1746)