Dit zei Esther Karels-Boonzaaijer vrijdagavond tijdens de ”Franse avond” die vanaf 2008 door de stichting Lux in Tenebris in de Johannes de Doperkerk in Vorchten wordt georganiseerd. Karels, medewerkster bij stichting Lux in Tenebris, vertelde hoe de kleine stichting groots werk verrichtte in het ondersteunen van de Franse predikantenopleiding op gereformeerde grondslag, de theologische faculteit Jean Calvin in Aix-en-Provence. De stichting werd opgericht door het Genemuider echtpaar Jan en Hennie Brouwer. Om gezondheidsredenen zien zij zich genoodzaakt het werk voor de stichting op te geven. Op de conferenties van de Pastorale van Dijon (later Colloque Biblique Francophone genoemd) kwam Hennie Brouwer in contact met Franse voorgangers. Ze voelde de nood onder de Franse protestanten, die een minderheidspositie innamen.

Na enkele jaren ondersteuning van een protestantse gemeente in Reims, besloot het echtpaar Brouwer de Vrije Faculteit der Gereformeerde Theologie –zoals deze eerst heette– te Aix-en-Provence te ondersteunen. Deze universitaire onderwijsinstelling in het zuiden van Frankrijk leidt studenten op tot predikant, docent of pastoraal medewerker. De stichting kreeg de naam Lux in Tenebris (Het Licht schijnt in de duisternis), het motto van de hugenoten en de waldenzen. Zij organiseerde bijeenkomsten, lezingen en zangavonden om voorlichting over de Franse kerken te geven en sponsorgeld te verwerven. Docenten van de faculteit bezochten Nederland en gaven Franse gastlessen op scholen.

Franse avonden

Al wordt de stichting opgeheven, de tienjarige traditie van ”Franse avonden” in de 13e-eeuwse Johannes de Doperkerk in Vorchten blijft hopelijk voortbestaan, aldus Karels. Zij bedankte het echtpaar Brouwer voor al het werk dat het voor de stichting deed. De ”Franse avonden” zijn een mix van meditatie, muziek, zang en samenzang met een Frans tintje. Vrijdagavond bespeelde Jan-Kees Karels het orgel en de piano, terwijl zijn kinderen een bijdrage leverden met zang, fluit of cello. Dochter Emma Karels leidde het jongerenkoor van de gereformeerde gemeente Apeldoorn. Elly Jonker-Duitman zong Franse liederen als ”Quel ami fidèle…” (”Welk een vriend is onze Jezus”). Na het zingen van ”À toi la gloire” besloot de Vorchtense predikant ds. G. J. van den Top de avond.

Drs. P. J. Vergunst, algemeen secretaris van de Gereformeerde Bond, mediteerde over de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan met als belangrijkste vraag: ”Wie is mijn naaste?” Volgens Vergunst worden de personen in de gelijkenis niet bij name genoemd, maar steeds als „een zekere” aangeduid. De neiging bestaat te denken dat de naaste de hulpbehoevende is, maar wie de gelijkenis goed leest ontdekt dat de ”naaste” niet de hulpontvanger maar de hulpverlener blijkt te zijn, degene die barmhartigheid bewijst.

De verwonde man uit de gelijkenis symboliseert de door de zonde geschonden mens. De hamvraag is niet zozeer of je bereid bent anderen te helpen, maar of je afhankelijk wilt zijn van Gods genade in Jezus Christus, de grote barmhartige Samaritaan. „Is de Franse kerk onze naaste? Nee, althans niet als dat wordt opgevat in de verhouding gever-ontvanger. Hulpverlening verwijst altijd naar Gods liefde in Jezus Christus. Hulpverleners zitten dan in hetzelfde zondaarsbankje en beseffen van dezelfde genade te moeten leven als hulpontvangers.”