Dat blijkt uit twee oordelen over meldingen van artsen van de stichting die de commissies dinsdag publiceerden. De twee artsen verrichtten euthanasie bij een psychiatrische patiënt, maar gingen onvoldoende zorgvuldig te werk.

De eerste arts, een psychiater, overlegde volgens de toezichthouder onvoldoende met collega-artsen. Weliswaar raadpleegde zij, zoals voorgeschreven, een onafhankelijke vakgenoot voor een second opinion, maar diens rapportage ging niet in op de ondraaglijkheid van het lijden en was volgens de commissies te summier. De commissies oordeelden dat zij daarop bij een andere collega te rade had moeten gaan.

De arts raadpleegde ook de wettelijk verplichte, gespecialiseerde consulent. Die stelde onomwonden dat de euthanasie niet kon doorgaan, omdat er naar zijn oordeel voor de patiënt „beduidend meer te bereiken was.”

De andere arts van de stichting handelde eveneens nalatig. Zij kreeg van alle door haar geraadpleegde collega’s het advies om nader onderzoek te laten doen bij haar patiënt en nog een nieuwe therapie uit te proberen, maar sloeg die raad in de wind. Justitie en de zorginspectie moeten zich nu buigen over beide dossiers.

Het is overigens niet de eerste keer dat de stichting op de vingers wordt getikt. Tijdens een rondetafelgesprek, vorig jaar, maakten diverse deskundigen daarover hun zorgen kenbaar bij de Tweede Kamer. Zij noemden het essentieel dat juist de Levenseindekliniek de regels goed naleeft: 65 van de 83 psychiatrische patiënten die vorig jaar euthanasie kregen, overleed na tussenkomst van een arts van de instelling. Een woordvoerder van de beroepsvereniging van psychiaters zei in de Kamer dat de kliniek er heel erg voor moet waken minder kritisch te worden op het punt van de zorgvuldigheidseisen.

NPV-directeur Van Dijk noemt het in een reactie zorgelijk dat de Levenseindekliniek opnieuw een reprimande krijgt. Ook het stijgende aantal psychiatrische patiënten dat toestemming krijgt voor euthanasie baart hem zorgen. „Dit betreft een uiterst kwetsbare patiëntengroep die beschermd zou moeten worden tegen een toenemende druk om bij ondraaglijk lijden de optie van de dood te overwegen. Bovendien is er niet of nauwelijks aandacht voor de individuele en maatschappelijke impact van euthanasie in de psychiatrie.” De NPV vindt het belangrijk dat er geïnvesteerd wordt in kwalitatief hoogwaardige, toegankelijke en betaalbare zorg voor psychiatrische patiënten en in palliatieve zorg in de psychiatrie.

De stichting Levenseindekliniek zegt in reactie op de oordelen haar werkwijze te hebben aangepast.