De Landelijke Vergadering (LV) van de NGK besloot onlangs de weg te openen voor vrouwelijke ouderlingen. „En voor predikanten? Nee, voor predikanten niet”, schrijft prof. Maris. „Daarover zal de LV over drie jaar beslissen.”

Hoe principieel is de nu genomen beslissing? vraagt hij zich af. „Het is wel belangrijk te zien dat de principiële beslissing nu -op 25 juni jl.- genomen is. De LV oordeelde dat voldoende is ingegaan op de vragen, onder andere die van de kant van de vrijgemaakte Gereformeerde en de Christelijke Gereformeerde Kerken, maar ook van binnen de NGK en op de LV. De bijbels-theologische onderbouwing in het rapport (”Vrouwelijke Ouderlingen en Predikanten” (VOP), red.) werd aanvaard.”

In de besluitvorming, aldus prof. Maris, wordt gesteld dat de toelating van vrouwelijke ambtsdragers een zaak van christelijke vrijheid is. „Het móét niet, maar het mág wel, bijbels gezien. En dat nog drie jaar op vrouwelijke predikanten moet worden gewacht? Dat is omdat het besluit alle plaatselijke kerken raakt, die het nog moeten aanvaarden (ratificeren). En als een gemeente er moeite mee heeft, heeft zij toch met de toelating van een vrouw als predikant te maken op een regiovergadering. Daar zit een bepaalde kerkrechtelijke opvatting achter die we in de CGK zo niet kennen. Wij menen dat in het besluit van een meerdere vergadering de plaatselijke kerken wezenlijk al gesproken hebben. Maar goed - dat constateren we zonder al te grote pijn. De meeste moeite zit ergens anders. En de klok zal over drie jaar niet worden teruggezet. De beslissing is gevallen. Ook het regeerambt staat open voor de vrouw.”

In zijn commentaar verwijst de voorzitter verder naar het eerdere commentaar van deputaten eenheid op het NGK-rapport VOP. „Grote zorg” uitten de deputaten over de hermeneutische keus van dit rapport. Vastgesteld werd, „hoewel de worsteling van de commissie wordt onderkend, dat in de gemaakte keus „per saldo de Schrift eerder gesloten dan geopend wordt.””

Dit wordt, aldus prof. Maris, „dezer dagen geïllustreerd door een opmerking van de voorzitter van de LV, ds. W. Smouter, die zei dat het moeilijk wordt als overal in de maatschappij vrouwen leidende posities innemen, en dat dan in de kerk niet kan. Dat is een opmerking die alleen goed te plaatsen is als niet het woord van de Schrift, maar onze keus de doorslag geeft. Het mooie woord hermeneutiek komt tegenover de tekst zelf te staan.”

Dr. Maris wijst ten slotte op de gevolgen van het NGK-besluit voor de kerkelijke verhoudingen tussen NGK en CGK. In hun commentaar hadden de CGK-deputaten onder meer geschreven dat „een rechtstreeks probleem kan ontstaan voor de gemeenten van NGK en CGK die een samenwerkingsverband met elkaar hebben.” Dr. Maris: „In die situatie komen we dus nu te verkeren. Op de waarschuwingen is niet of nauwelijks ingegaan. Dat doet wel zeer. CGK-kerkenraden die zich voor de genoemde frictie (dat van hen en hun ambtsdragers „uiteraard” wordt verwacht dat ze zich houden aan de besluiten van hun eigen generale synode, red.) geplaatst zien, mogen beseffen dat het niet aangaat via een besluit van de LV de afspraken waar wij binnen het kerkverband beloofd hebben ons aan te houden, te negeren.”

De voorzitter besluit: „Een kerkelijk besluit, qua onderbouwing problematisch, dat zou kunnen leiden tot spanningen binnen een samenwerking die als iets moois van de Here wordt beleefd. De LV heeft ons hier niet blij mee gemaakt.”