Bij de inwoners van het pittoreske plaatsje in de gemeente Utrecht valt wekelijks de IJsselbode op de mat. In het huis-aan-huisblad staan verslagen van sport, plaatselijke evenementen en raadsvergaderingen.

Tot voor kort kwamen de raadsverslagen uit de pen van Otto Beaujon. De 72-jarige oud-journalist studeerde ooit af als bioloog, maar belandde via een functie bij een politieblad in de journalistiek. Na zijn pensionering op zijn 62e ging hij voor de IJsselbode werken.

„Het gaat er soms grof aan toe op raadsvergaderingen”, volgens Beaujon. „Ik wilde geen notulen schrijven, maar de spijker op zijn kop slaan en de belangrijke kenmerken van een vergadering noemen.”

Niet iedereen nam Beaujon de ongezouten verslagen in dank af. Hij ontving boze reacties, per mail en via sociale media. „Ik was er wel aan gewend dat je het als journalist nooit goed doet, zowel voor de coalitie als voor de oppositie. De partijen vinden journalisten gekleurd en partijdig.”

De voormalig journalist had veel „incasseringsvermogen” nodig voor het lezen van de reacties op Facebook en Twitter. „Op een gegeven moment werden de reacties onheus. Toen was ik het zat en ben ik ermee gestopt.”

De kritische reacties kwamen vaak van raadsleden. Toen Beaujon schreef over de coalitie die „na negen maanden ploeteren” tot stand gekomen was, belde een van de informateurs hem op. „Hij vond mij tendentieus en drong aan op een correctie en rectificatie.” Die er uiteraard niet gekomen is. Wel is hij in gesprek geweest met de burgemeester en met raadsleden. „De burgemeester begreep mij best. Alleen vond hij mij wat te vrijpostig.”

Wim Knol van plaatselijke partij De Onafhankelijken kan zich vinden in het tegenkamp van Beaujon. „Ik signaleer in de media een verschuiving van pure berichtgeving naar meer opiniërende en columnachtige artikelen.” Knol zit negen jaar in de raad en maakte Beaujon dus mee. „Die schreef soms behoorlijk op het randje. Ik heb ook weleens een brief gestuurd.”

Knol is samen met coalitiepartner VVD/D66 initiatiefnemer van het plan een eigen verslaggever in te huren. Die moet een „objectief” verslag van de raadsvergaderingen afleveren in de IJsselbode. Volgens Knol is er sprake van een „omgekeerde censuur.” „De pers eigent zich het alleenrecht toe om de burger te informeren. Wij nemen nu als coalitie de verantwoordelijkheid van het goed informeren van de burger.”

De ingehuurde verslaggever neemt niet de rol van de media over, volgens Knol. „Er wordt ze geen strobreed in de weg gelegd.” Hij benadrukt dat het idee ontstond doordat er de laatste jaren steeds minder lokale media in de raadszaal te vinden zijn. „Er is minder personeel door terugloop van het aantal abonnees, bezuinigingen en minder grote advertentieopbrengsten.”

In zekere zin bewijst de gemeente Oudewater de IJsselbode een dienst door het inhuren van een eigen verslaggever. De geschreven stukken komen op een betaalde plaats in de krant. Een advertentie dus? „Ik noem het liever een advertorial. Een advertentie suggereert dat we ons beleid vermarkten.”

Als de verslaggever er komt, zal dat iemand met een journalistieke achtergrond zijn. Beaujon vreest dat er voortaan notulen in de krant verschijnen. „Het wordt allemaal grondig bestudeerd voor het als advertentie naar de krant gaat.” Daarom blijft ook de IJsselbode de vergaderingen volgen.