Geraakt door een christelijk Japans vriendinnetje
„Ik was negen jaar toen mijn vader mij vroeg of ik de dochter van een christelijke collega wilde opzoeken in het ziekenhuis”, vertelt de Japanse predikant Takayuki Ashida. Hij is een christen van de eerste generatie in zijn land.
Het kind was „zes, zeven jaar” en had botkanker, zegt ds. Ashida (59), predikant van de Reformed Church in Tokio. Haar been moest worden geamputeerd. „Ik zocht haar op en we werden vrienden. Ik was altijd welkom in het ziekenhuis, en ik bezocht haar regelmatig. Toen ik examen deed voor de universiteit, overleed zij. Ze was elf.”
Takayuki Ashida ging naar de begrafenis die vanuit een kerk werd georganiseerd, omdat zijn vriendinnetje opgroeide in een christelijk gezin. Zo kwam hij voor het eerst van zijn leven in een kerk. „Haar vader was ouderling en sprak een dankwoord uit voor het leven van zijn dochter, en richtte zich daarbij rechtstreeks tot mij. Hij vertelde dat zijn dochter tegen hem had gezegd dat hij haar vader was; maar ze noemde God in de hemel haar echte Vader. Ik was geen christen, maar die woorden raakten mijn hart.”
De dag na de begrafenis bezocht Ashida het getroffen gezin opnieuw. „Ik zag er tegen op hen te ontmoeten, want ik was bang hen erg bedroefd aan te treffen”, weet hij nog. „De vader en moeder wáren ook verdrietig, maar hadden tegelijkertijd vrede met het overlijden van hun dochter. Ik dacht dat ze zouden treuren zonder hoop, maar ze waren kalm en heetten me welkom. Dat was zó bijzonder dat het voor mij een reden was om christen te worden. Later begreep ik dat ze dit ongelooflijke verdriet om het sterven van hun lieve dochter konden dragen omdat ze wisten dat ze elkaar zouden weerzien in de hemel.”
Gedoopt
Takayuki Ashida bleef de familie daarna bezoeken. „Mijn hart wilde bij hen zijn”, zegt hij. Met Pasen nodigde de moeder van zijn overleden vriendinnetje hem uit om mee te gaan naar de kerk. Het werd de eerste keer dat hij een zondagse kerkdienst bezocht. „Daarna begon ik met het bezoeken van deze diensten, en met Kerst liet ik me dopen.”
„Door mijn geloof in Christus is mijn leven 180 graden omgedraaid”, aldus de Japanse pastor. „Hij is voor mijn geloof heel belangrijk. Voordat ik christen werd, had ik geen idee waarom ik was geboren. Dat werd me pas duidelijk toen ik ging geloven. De Schepper van het leven veranderde mijn leven totaal: mijn innerlijk, mijn gedachten, mijn kijk op het leven. De belangrijkste ontdekking was dat God bestaat, en dat Hij een plan heeft met mij. Ik was zó blij dat mijn leven een bedoeling heeft.”
Ds. Ashida: „Mijn vriendinnetje had in het Anglican Church Hospital gelegen, waar ze ook belijdenis deed van haar geloof en daarna het avondmaal mocht vieren. Misschien heeft ze toen ook wel voor mij gebeden. Tien dagen na haar doop en na het vieren van het avondmaal overleed ze.”
Duivel
De Tokiose predikant vertelt dat hij de achtergebleven familieleden geld had moeten geven toen hij hen ontmoette na het overlijden van zijn vriendinnetje. „Ik moest de familie geld geven, maar vergat dat”, zegt hij. „Mijn vader was woedend toen hij dat merkte: hij vond mij een uiterst slechte zoon.”
Volgens ds. Ashida was het de duivel die hem, via zijn vader, uit balans wilde halen na alles wat er gebeurd was. „Door secularisatie en materialisme is de duivel heel actief in Japan, op elke hoek van de straat. De meeste Japanners denken dat God niet bestaat en voelen zichzelf goden. Iedereen in Japan werkt hard, en verafgoodt het geld dat daarmee wordt verdiend.”
De volgende dag kon hij zijn gift echter alsnog overhandigen. „Niemand anders dan mijn vader verweet me dat ik dat eerder was vergeten. Er heerste juist grote vrede.”
Takayuki wilde graag predikant worden, „om de mooie boodschap van het Evangelie door te geven aan anderen, vooral omdat de meeste Japanners niet weten wie God is en dat Hij de wereld heeft gemaakt. Ik wilde naar het seminarie, al voordat ik gedoopt werd. De dominee die mij begeleidde, was verbaasd toen ik hem inlichtte over mijn plannen, maar hij was ook heel blij. Na mijn doop ging ik naar het seminarie in Koba.”
Gitaar
Tot de Reformed Church in Japan behoren meer dan honderd gemeenten. Het protestantse kerkverband heeft een eigen mediabureau, dat korte filmpjes maakt over de verschillende gemeenten, om zo ‘reclame’ te maken. Ook van ds. Ashida werd een filmpje gemaakt, waarin hij onder meer vertelt over zijn gemeente. „Mijn vader speelt zelfs gitaar, terwijl hij dat normaal nauwelijks doet”, lacht dochter Toru (27) trots.
„We zijn erg blij als mensen lid worden van de gemeente”, zegt ds. Ashida’s echtgenote Junko (56). „We bouwden de kerk twintig jaar geleden met de bedoeling te evangeliseren, en startten met twintig mensen. Nu komen er elke dienst zo’n tachtig gemeenteleden en belangstellenden.”
De gemeente, die is onderverdeeld in acht groepen, heeft leden „van klein naar groot, van jong naar oud”, vertelt dochter Kana Ashida (29). Ze werkt voor een internationale ontwikkelingsorganisatie in Cambodja en India. „Ondanks dat we een kleine gemeente zijn, beschikken we over genoeg ambtsdragers om het werk in de kerk op te pakken, hoewel we graag meer jongeren zouden willen bedienen met het Evangelie.”
Haar moeder weet dat jongeren die lid zijn van de kerk ook lid zullen blijven. Ze vindt het mooi om de jonge generatie te zien opgroeien in de kerk en volwassen worden, zegt Junko Ashida. Met vreugde zag ze dat er tijdens de dienst vanmorgen veel studenten van de universiteit aanwezig waren.
Vooruitstrevend
„Jongeren krijgen catechisatie, maar ze loven God ook met eigentijdse aanbidding”, vertelt Kana. „We zingen liederen onder begeleiding van piano en gitaar.” Ze vindt het jammer dat ze het jongerenwerk op dit moment niet kan organiseren vanwege haar werk, maar hoopt dat binnenkort weer op te pakken.
Kana: „Mijn vader studeerde in de VS, en paste de kerkdienst in Japan aan. De liturgie is traditioneel, terwijl de inhoud van de preken meer evangelisch is. Ook de liederen komen uit verschillende bronnen. Het is de bedoeling dat de vaste middagdienst zal worden vervangen door een lof- en aanbiddingsdienst. Dan horen we ’s morgens een preek en kunnen we ’s middags zingen.”
Lachend: „Onze kerk staat binnen de overkoepelende Reformed Church bekend als vooruitstrevend. Maar wat belangrijker is: we zijn zeer Bijbelgetrouw.”
Dit is het slot van een tweeluik over het christendom in Japan. Deel 1 verscheen maandag.
„Bid voor Japan, stuur zendelingen”
„In Nederland loopt het aantal christenen terug, maar in Japan zijn er nauwelijks gelovigen”, zegt ds. Takayuki Ashida. Met zijn gezin woont hij boven de kerkzaal in Tokio waar de gemeente samenkomt. „Slechts 1 procent van de bevolking is christen. Wij vragen de Nederlandse christenen daarom voor Japan te bidden en hulp te sturen in de vorm van voorgangers en evangelisten.”
De predikant geeft aan dat Japanse christenen zich minderwaardig voelen ten opzichte van Amerikanen en Europeanen. „Het zou mooi zijn als christelijke jongeren dat minderwaardigheidsgevoel konden kwijtraken.”
„Nederland kent een lange christelijke traditie”, aldus ds. Ashida, „die zich uitstrekt over vele generaties. De jonge kerk in Japan kan daar veel van leren. Bovendien houden Japanners van het Westen, waardoor westerse zendelingen een voorsprong hebben op lokale evangelisten.”
