En zo vertrok Janssen met een wagen vol studenten naar de Franse hoofdstad, om solidair te zijn met zijn generatiegenoten. In zijn boek ”1968: You say you want a Revolution” (uitg. Balans; 20 euro) beschrijft hij het verloop de opstand in Parijs.

In volgende hoofdstukken doet hij datzelfde met de gebeurtenissen in andere plaatsen, zoals Praag, My Lai in Vietnam, Chicago, Mexico en Amsterdam.

In kort bestek biedt het boek veel informatie. Duidelijk is dat Janssens sympathie bij de revolutie ligt. Een kritische beschouwing ontbreekt dus.

Goossens

De Vlaamse publicist Paul Goossens geeft in ”1968: Het jaar dat niet wil sterven” (uitg. EPO, 9,90 euro) een terugblik op zijn eigen bijdrage aan het jaar van de revolutie. Het boek is een uitwerking van een opstel in De Standaard. Veel van wat hij naar voren brengt, heeft te maken met de Belgische context. Het ging bij de zuiderburen vooral om de taalstrijd en de macht van de Rooms-Katholieke Kerk.

In het tweede deel van zijn boekje beweert Goossens dat de conservatieven in 1968 eigenlijk bewusteloos zijn geslagen, en dat dit tot 11 september 2001 heeft geduurd. Toen slaagden ze erin om zich weer opnieuw uit te vinden, met de politieke islam als nieuwe vijand.

Sophie

In het christelijk-filosofische blad Sophie gaat Nico Koning in op het generatieconflict dat in de jaren zestig speelde. Dit was een „nieuw front” in de geschiedenis, stelt hij.

Pauls leert in de Galatenbrief dat er onder christenen „Jood noch Griek, slaaf noch vrije, man noch vrouw” is. Koning voegt daar speels aan toe dat je die opsomming na de jaren zestig zou kunnen uitbreiden met: „jong noch oud”, of: „kind noch volwassene.”

Volgens Koning wordt de impact van dit nieuwe front nog steeds onderschat. De jonge generatie vocht het „primaire gezag” aan, namelijk van de ouders. Tot dan toe werd dat gezag als natuurlijk en onaantastbaar gezien. Maar sindsdien worden ouders geacht hun kinderen te gehoorzamen.

Proefnummers zijn gratis te bestellen via sophieonline.nl, info@buijten.nl en 020-5241010.