De uitsluitend door katholieken bewoonde Garvaghy Road, waarover de Oranjemannen naar het centrum van de sterk verdeelde Noord-Ierse stad wilden marcheren, was zoals voorgaande jaren afgesloten met een 3 meter hoge stalen muur. Een door Britse genietroepen aangelegd stelsel van honderden meters prikkeldraad en met water gevulde geulen rond de toegang van Garvaghy Road voorkwam dat de protestanten langs een omweg de straat alsnog zouden betreden.

Aangekomen bij de muur voor Garvaghy Road overhandigden de Oranjemannen de daar aanwezige politiecommandanten zondagmiddag een protestbrief, waarin zij toegang tot de straat eisten. De politie deelde de mannen echter mee dat zij slechts het decreet van de door de Britse regering in het leven geroepen paradecommissie uitvoerde. Die commissie stelt al sinds 1998 dat de Oranjeorde Garvaghy Road niet in mag zolang hij daarover weigert te onderhandelen met de leiders van de in de straat wonende katholieken.

David Burrows, een van de leiders van de Oranjeorde in Portadown, vertelde de samengekomen Oranjemannen dat zij het recht hadden voor de opgetrokken muur en het politiekordon te demonstreren, maar alleen vreedzaam. Enkele minuten na zijn toespraak stapte het grootste deel van de menigte in de auto en vertrok. „Ooit moet er een einde komen aan dit Ierse nationalistische veto op onze mars”, zei Burrows.

In de periode 1995-1998 braken er in Portadown ieder jaar rellen uit rond de Oranjemars. In 1998 lukte het de Britse politie voor het eerst de protestanten aan het begin van de straat tegen te houden. De Oranjemannen demonstreerden daarop een week aan één stuk voor de muur. Ze beëindigden hun protesten pas toen drie katholieke kinderen de dood vonden in een door protestantse extremisten aangestoken brand in hun huis in Ballymoney.