Hemelvaartsdag is voor velen het excuus voor een lang weekend weg. En als er genoeg vrije dagen over zijn, is de brug met het lange pinksterweekend snel geslagen. Maar waar het met Pinksteren nu echt over gaat, dat ontgaat miljoenen Nederlanders.

Soms lijkt het er zelfs op dat de media in deze tijd veel drukker zijn met de islamitische vastenmaand ramadan dan met de christelijke feestdagen. Want die moslims hebben toch wel echt wat over voor hun geloof. En wie zou dat durven ontkennen?

Ook reformatorische kerken hebben soms moeite met Pinksteren. Veel evangelische gemeenten zijn juist ontstaan omdat er in de traditionele kerken volgens sommige gemeenteleden te weinig aandacht was voor het werk en de gaven van de Geest. Ieder jaar stijgt het aantal mensen uit traditionele kerkelijke gemeenten dat de Opwekkingsconferentie bezoekt. Ze missen blijkbaar iets in hun thuisgemeente wat ze wel vinden tijdens de bijeenkomsten in de polder.

Zonder op allerlei inhoudelijke en theologische oorzaken en aanleidingen in te gaan, moet erkend worden dat Pinksteren er ook in de gereformeerde gezindte niet zelden maar wat bijhangt. Tot grote schade van het geloofsleven, omdat de Heere Jezus de Geest Die de Vader zal zenden niet voor niets de Trooster noemt. Het is de Geest Die troost geeft voor het heen gaan van Christus naar de hemel, maar Die ook troost in allerlei andere omstandigheden. Het is de Geest Die gelovigen in al de Waarheid leidt, en Die toepast en verzegelt in het hart wat Christus gedaan heeft voor al degenen die in Hem geloven.

Juist het feit dat de Heilige Geest de Trooster is, is in onze troosteloze tijd iets wat moeilijk te veel benadrukt kan worden. Dat die tijd troosteloos is, behoeft niet veel betoog. In deze krant is iedere dag weer de gebruikelijke litanie te lezen van geweld, pijn en verdriet. Er wordt gevochten, in het klein of in het groot. Machthebbers dreigen en het recht van de sterkste bepaalt hoe het er in de maatschappij aan toegaat.

Het is veelzeggend dat Paulus in Galaten 5 spreekt over de werken van het vlees (meervoud) en de vrucht van de Geest (enkelvoud). Waarmee de apostel wil zeggen dat de troosteloze werken van het vlees vele zijn, maar dat de vrucht van de Geest een eenheid is met liefde als de pit.

Het pinksterfeest markeert het onderscheid tussen dat wat wij doen –werken van het vlees– en wat God geven wil – de vrucht van de Geest.