Voor de gelegenheid vindt er in de kapel een speciale eucharistieviering plaats en presenteert het Begijnhof een boek over de geschiedenis van het hofje en de kapel. Burgemeester Cohen krijgt het eerste exemplaar.

In het Begijnhof staat een klein kerkje. Dit is niet de Begijnhofkapel, maar de zogenoemde Engelse kerk. Toen de gemeente Amsterdam in 1578 overging van het rooms-katholieke naar het protestantse geloof confisqueerde zij de kerk. Deze werd aan de Engelsen gegeven, vandaar de naam.

Rooms-katholieken mochten niet meer in het openbaar hun geloof belijden en deden dit stiekem in zogeheten schuilkerken. Voor de bewoonsters van het Begijnhof, de begijnen, voegde pastoor Van der Mye twee woningen samen en creëerde zo een huiskapel. Met het samenvoegen van de woningen gaf de pastoor al in 1665 de aanzet tot de bouw van de huidige Begijnhofkapel. Het was een neef van hem die zes jaar later op 2 juli 1671, vandaag 333 jaar geleden, symbolisch de eerste steen plaatste. In de kapel ligt de troffel met inscriptie van die dag, maar waar de eerste steen precies ligt, is niet duidelijk.

In de eeuwen erna veranderde er veel aan de huiskapel en het hofje. Tegenwoordig is de kapel te herkennen aan een voorgevel met spitsboogvensters en glas-in-loodramen. In de jaren dat de kapel werd opgericht, stond men dit soort tierlantijntjes niet toe. De voorgevel werd pas in de negentiende eeuw aangebracht.

Ook de bewoonsters van het hof veranderden. Het hofje werd in de veertiende eeuw in het leven geroepen voor ongehuwde vrouwen die buiten het klooster religieus wilden leven. Deze vrouwen waren vrijer dan nonnen en heetten begijnen. Op 23 mei 1971 overleed de laatste begijn van het Begijnhof, zuster Antonia. Sindsdien is het hofje geen Begijnhof meer in de letterlijke zin van het woord.