”Sjalom”, staat er op een bord bij de voordeur. „Dat betekent vrede, maar dan wel in een veelomvattender betekenis dan wij het woord over het algemeen kennen”, zegt de vrouw van de Puttense predikant A. Jonker op de drempel van hun woning. Hij steunt de Messiasbelijdende Joden, zij de hervormde vrouwen.

Dat heeft haar de afgelopen tien jaar dat ze voorzitter was van de Hervormde Vrouwenbond veel tijd gekost. In een onbewaakt ogenblik zegt ze dat ze er gemiddeld meer dan twintig uur per week mee bezig was. Maar ze heeft het met vreugde gedaan en deze periode in haar leven heeft haar „verrijkt.”

Dienen

De in 1956 geboren dochter van een winkelier uit het Betuwse Hellouw is het sinds haar jeugd gewend om lange dagen te maken. Hoe jong ze ook was, ze moest meehelpen met allerlei klusjes, van het vullen van de schappen tot het bezorgen van artikelen. „Ik heb al vroeg geleerd verantwoordelijkheid te dragen”, zegt ze. „Ik wilde en wil er zijn voor mensen. Dienend bezig zijn is mooi.”

Toen haar naam ruim tien jaar geleden genoemd werd als opvolger van M. H. Guijt-Guijt, de vorige voorzitter, zag ze ertegen op. „Mevrouw Guijt had 24 jaar in het bestuur gezeten en was een symbool geworden. Er begon toen voor mij een proces van bidden en denken.”

De tekst uit 2 Korinthe 4:7 gaf haar steun: „Maar wij hebben deze schat in aarden kruiken, opdat de alles overtreffende kracht van God zou zijn en niet uit ons.” Jonker: „Die tekst bemoedigde me om ja te zeggen. Ik wist dat ik het niet in eigen kracht hoefde te doen en dat ik mijn voorgangster niet hoefde te kopiëren.”

Jonker heeft haar stempel op de vrouwenbond gedrukt, onder andere in de interne organisatie, maar ook inhoudelijk: in de toerusting. Bij het kiezen van de thema’s voor het blad De Hervormde Vrouw ging het haar om twee dingen: het bezig zijn met het Woord en de verbinding met het dagelijks leven. „De predikanten die de Bijbelstudies schrijven, krijgen concrete adviezen.”

Als voorbeeld noemt ze het afgelopen seizoen, toen het leven van Johannes de Doper aan de orde kwam. „Johannes groeide op voor de Heere. De opvoeding moet niet alleen gericht zijn op het hier en nu. Het gaat erom dat onze kinderen voor God leven. Het is nodig om in te gaan tegen de trend van het materialisme die je tegenwoordig zo veel ziet, ook in kerkelijke kring.”

Vakantieweken

Een andere taak van de vrouwenbond is het organiseren van vakantieweken. Die zijn niet alleen bedoeld voor mensen met beperkingen, maar ook voor allerlei andere doelgroepen: jongeren met autisme, mensen met dementie en hun mantelzorgers, of gescheiden vrouwen. Jonker: „Het gaat in totaal om 25 vakantieweken. Onlangs hadden we een bijeenkomst met ruim 400 vrijwilligers. Dat vergt veel. Het is een voortdurend zoeken naar vrijwilligers. Gelukkig is het steeds goed gekomen.”

Een ander onderdeel van de vrouwenbond is het organiseren van bijeenkomsten, vroeger veelal doordeweeks, de laatste jaren ook op zaterdag. „Met name de zaterdagse bijeenkomsten zijn een groot succes. Dit voorjaar zijn er ongeveer 900 vrouwen naar deze vrouwendagen gekomen. Het ontwikkelde concept is gebaseerd op sfeer én inhoud. Er zijn stevige Bijbelse onderwerpen, maar er is ook ruimte voor ontmoeting en verdiepende of creatieve workshops. Op deze bijeenkomsten bereiken we nogal wat jongere vrouwen.”

Dat laatste blijft een moeilijk thema. „We hebben in de afgelopen periode meer jonge vrouwen bereikt, maar toch is het merendeel van de vrouwen op de verenigingen ouder dan vijftig jaar. Graag zien we meer evenwicht in leeftijd. Het is juist voor jonge vrouwen –die inderdaad druk zijn– waardevol om tijd vrij te maken voor bezinning en ontmoeting. Dat ontmoeten wordt steeds belangrijker, ook gewoon op de plaatselijke vrouwenkring.”

De voorzitter van de vrouwenbond adviseert vrouwenverenigingen om niet krampachtig vast te houden aan oude vormen, maar te kijken naar waar behoefte aan is. „Sta open voor nieuwe ideeën en werkvormen en schakel de leden in, bijvoorbeeld om gastvrouw te zijn. Heb aandacht voor de zieken in de gemeente en organiseer eens een creatieve avond.”

Jonker is verrijkt door het voorzitterschap en de in totaal veertien bestuursjaren. „Samen met andere bestuursleden beleid maken, vormt je. Vooral de ontmoetingen met allerlei soorten mensen waren me een vreugde. Ik had niet alleen contacten met vrouwen, maar met allerlei groepen, tot vertegenwoordigers van de ChristenUnie en de SGP aan toe. We maken deel uit van het Comité Vrouwenbonden, en ze wilden graag weten waarvoor wij ons interesseren.”

Met vertrouwen draagt ze straks het voorzitterschap over aan Gertruud de Koeijer-Hoekman, ook weer een predikantsvrouw. Tijdens de ledenvergadering op 15 mei zal haar opvolger officieel gekozen worden. De bondsdag in september is het moment voor de officiële overdracht.