Daar was ook reden toe. Mulder had in een eerder stadium opgeroepen om de coach van het Nederlandse elftal te stenigen. Die uitspraak kreeg extra accent toen na een averechtse ingreep van deze coach de algemene volkswoede zich op hem ontlaadde. Velen wensten hem het ergste toe, anderen verklaarden zich (per e-mail of anderszins) bereid om de daad bij het woord te voegen.

Voorzover men er al niet van overtuigd was dat voetbal, zeker op topniveau, een gevaar is voor de geestelijke volksgezondheid, dan zou dat nu toch wel duidelijk moeten zijn. De lopende wedstrijden om het Europees kampioenschap brengen mensen die zich op andere tijden tamelijk normaal gedragen, in de hoogste staat van opwinding.

Vandaar ook de diepe frustraties nu het nationale elftal is uitgeschakeld. In Oss richten honderden vandalen woensdagavond vernielingen aan. Bezoekers van het uitgaanscentrum gingen elkaar te lijf. Elders droeg een flinke bui er toe bij om de verhitte hoofden af te koelen.

Met de oranje vlaggetjes waarmee de straten versierd zijn en andere uitingen van Oranjegekte zal het nu wel voorbij zijn. Hoe eerder hoe beter. Het is bedroevend dat mensen zich zozeer laten meeslepen door iets wat volstrekt geen betekenis en geen waarde heeft. Niet vergeleken met allerlei problemen in deze wereld en zeker niet in het licht van de eeuwigheid.

Voetbal is oorlog, zo is al eerder geconstateerd. Dat blijkt wel uit de agressie die deze wedstrijden oproepen. Met een normale sportbeoefening heeft dat nauwelijks iets te maken. De grote publieke belangstelling, gevoed door een absurde aandacht in de media, draagt daartoe bij. Daarnaast gaat er in het topvoetbal ook veel geld om. Die financiële prikkel wakkert evenzeer het fanatisme aan.

Voetbal is ook te interpreteren als een vorm van religie. Deze wedstrijden geven mensen een gevoel van verbondenheid. Zij bepalen het denken en doen van velen. Ze staan er mee op en gaan er mee naar bed.

Maar het is onmiskenbaar een valse religie. Een vorm van afgodendienst, die vaak ook beslag legt op Gods dag. We mogen ons niet laten begeesteren door iets dat geen waarde heeft. „Gij zult geen andere goden voor Mijn aangezicht hebben”, zo wordt ons immers in de Tien Geboden voorgehouden.

Toch zie je dat velen die zich min of meer tot de gereformeerde gezindte rekenen en zondags meestal in de kerk zitten, zich door deze afgodendienst laten meeslepen. Mannen wellicht wat meer dan vrouwen en jongeren meer dan ouderen.

Ook hier blijkt het moeilijk te zijn om zich aan de invloed van de omgeving te onttrekken. Als op het werk of in de schoolpauzes over weinig anders dan over de laatste wedstrijd gepraat wordt, neem je daar al gauw wat van mee. Tenzij een Ander ons hart in bezit genomen heeft.