De gemeenteraad van Buren wil het bestemmingsplan zodanig wijzigen dat het recreatiepark Lingemeer als gewone woonwijk kan fungeren. Vanaf de jaren negentig verrezen overal in het land villaparken voor vakantiegangers. De plaatselijke overheid liet in veel gevallen permanente bewoning oogluikend toe.Permanente bewoning van recreatievilla’s komt in tientallen gemeenten in Nederland voor. Gelderland en tal van andere provincies willen dat niet. Er moet een eind komen aan illegale praktijken van deze aard. Nu lijkt Buren een oplossing te hebben gevonden. De gemeente koestert het voornemen het bestemmingsplan zodanig wijzigen dat Lingemeer te boek staat als een gewone woonwijk.

Of dat lukt, is natuurlijk de vraag. Allerlei mensen en instanties kunnen bezwaar indienen tegen het veranderen van zo’n plan. Dat kan weer leiden tot eindeloos en vooral ook geldverslindend touwtrekken. Kunnen de overtreders zo lang blijven zitten? Is het trouwens eerlijk om op deze manier van de nood een deugd te maken? Valt een onwettige praktijk, hoeveel bezwaar iemand tegen dat illegale karakter misschien ook heeft, zo gemakkelijk te legaliseren? Diverse kwesties vragen om een antwoord.

Mensen zien kans om zich betrekkelijk voordelig op mooie plekjes te vestigen. Altijd met vakantie! Is dat niet aardig? Of heeft het iets oneerlijks? Het werkt in elk geval nadelig voor mensen die, om er echt even uit te zijn, twee of drie weken per jaar zo’n huis zouden willen gebruiken. Met die bestemming is het er neergezet. Maar meer vermogenden verhinderden dat op deze manier.

De overtreding valt ondertussen niet alleen degenen aan te rekenen die ertoe overgingen zich definitief te vestigen in een recreatiepark. Ook gemeenten die niet direct of bijtijds ingrepen -het probleem is veel algemener- zijn schuldig. Wie z’n eigen regels straffeloos laat overtreden is medeschuldig.

Het zijn ondertussen niet alleen rijkaards die zich permanent vestigen in een van de vele vakantieparken in ons land. Soms vormt die mogelijkheid een uitweg voor jonge mensen die willen trouwen en nergens een huis kunnen vinden dat bij hun portemonnee past. Een grote, luxe stacaravan blijkt van alle gemakken voorzien: toilet, wasmachine, badkamer. Zo wordt hij tot een prima woning. Ook dat klopt niet. Maar hier kan sprake zijn van een uitkomst.

Het aanbod van huurhuizen is veel te beperkt. Lange wachtlijsten vormen een forse barrière. En de prijzen van een koopwoning blijken voor een pasbeginnend stel onbetaalbaar. Kopen is in veel gevallen alleen mogelijk als de starters beiden blijven werken. Om de lasten voor de hypotheek bij elkaar te krijgen. En op voorwaarde dat ze de eerste vijf of tien jaar geen kinderen ’nemen’.

Vanaf 1997 trok Gelderland ten strijde tegen permanente bewoning van recreatiehuizen. In februari dit jaar startte de provincie een onderzoek. Zij wil weten hoe de gemeenten denken om te gaan met het verschijnsel. En vervolgens wil de provincie in een nieuw streekplan het verbod op permanent wonen in vakantiehuizen vastleggen. Eerder deze maand kwam in het nieuws dat Gelderse gemeenten na voorafgaande controle waarschijnlijk tientallen dwangsomprocedures gaan opstarten.

Toch zou het goed zijn als de officiële instanties in dit opzicht niet uitgingen van het beginsel gelijke monniken, gelijke kappen. Laat ze onderscheid maken tussen mensen die zich voor hun plezier bezighouden met illegale praktijken en degenen die financieel aan de onderkant zitten. Starters die aantoonbaar zo’n plek nodig hebben omdat ze niet meer kunnen betalen, vragen om een andere behandeling dan mensen die vanuit andere motieven de overheid tarten.