Elizabeth Musser schrijft roman over depressie en wanhoop
”The end of myself”, zo luidt de Engelse titel van de nieuwste roman van de Amerikaanse schrijfster Elizabeth Musser. De titel geeft iets weer van de diepte en wanhoop waar de hoofdpersonen uit het verhaal mee worstelen. Aan de ene kant is daar Henry, die zich laat inhuren als moordenaar om zo de kosten van een hartoperatie voor zijn zoontje te kunnen betalen. Aan de andere kant de gevierde schrijfster Josephine, die het doelwit van de moord is. Beiden worstelen met zware emoties die hen tot het uiterste drijven. De twee verhaallijnen hebben allebei hun eigen toon en stijl, wat door de vertaalster goed is weergegeven. Het continu wisselen van perspectief werkt soms storend. Te vaak switchen kan er ook toe leiden dat de lezer afhaakt, in plaats van meer geboeid te raken.
Wat mij het meeste trof in deze roman was het dankwoord. Elizabeth Musser, die tegenwoordig in het Franse Lyon woont, is een bekende en geliefde schrijfster, ook in Nederland. In haar romans klinkt altijd de hoop door op eeuwig leven die een levende relatie met God biedt. Juist deze bijzondere vrouw worstelt al haar hele leven met depressies, zoals in dit boek beschreven. Het zwarte gat in haar hoofd trok soms zó sterk aan haar dat ze gedachten kreeg zoals: Wat als ik niet meer zou leven? Wat als ik iemand zou inhuren om mij te doden? En deze duistere gedachte werd het uitgangspunt voor deze roman. Ondanks deze zware strijd triomfeert het licht boven de duisternis. Hoop wint het van wanhoop, ook in ”Als ik mijn ogen sluit”.
Boekgegevens
Als ik mijn ogen sluit, Elizabeth Musser; uitg. Voorhoeve, Utrecht, 2018; ISBN 978 90 297 2689 4; 350 blz.; € 24,99.
