Het was een van de voorbeelden die zaterdag klonken uit de mond van adoptieouders. De Adoptievereniging Gereformeerde Gezindte hield in Gouda haar halfjaarlijkse landelijke bijeenkomst met als thema ”De invloed van het land van herkomst in het dagelijks leven”. Twee adoptieouders en een nu volwassen geadopteerde deelden hun ervaringen.

Loyaal

Het gezin van Rosanne van Dam adopteerde Josiah en Shawn uit Zuid-Afrika. Voor Rosanne is het belangrijk dat haar adoptiekinderen loyaal zijn aan hun afkomst. „Ze hebben gebrek aan herinneringen, zoals Josiah aan zijn bruine moeder”, zei ze. Shawn heeft veel gevoel voor ritme en heeft op zijn Afrikaans alle tijd. Shawn opjutten gaat niet. „Als kind mag je zijn wie je bent.”

De twee Poolse kinderen die door het gezin van Mieke de With acht jaar geleden werden geadopteerd, zijn trots op hun Poolse afkomst. Het ene kind wil geen Pools leren, bang dat hij weer terug zou moeten naar Polen. De ander vindt Pools leren wel leuk. „Ze zijn dol op de winkel in Den Haag, inmiddels ook in Gouda, waar Poolse spullen te koop zijn.”

Hendrik Jan van der Heiden was zeven maanden oud toen hij door het predikantsgezin Van der Heiden van de Gereformeerde Gemeenten vanuit Indonesië werd geadopteerd. Van der Heiden, inmiddels 40, noemt zich echt geïntegreerd. Hij heeft geen behoefte aan informatie uit Indonesië.

„Met allerlei stressfactoren heb ik geleerd mezelf te zijn, dankzij mijn ouders, pianoleraar Klaas Jan Mulder en de directie van het Reformatorisch Dagblad, waar ik werkzaam ben als fotodocumentalist.” Van der Heiden is vader van twee kinderen met een verstandelijke beperking en klassiek autisme.

Van der Heiden heeft tijdens zijn opvoeding Christus leren kennen als de meest dierbare Persoon, „hoewel ik geworsteld heb met vragen over verkiezing en verbond. Was de zaligheid ook voor mij als bastaard? Ik ben hier gekomen onder het Woord en mag dat nu weten. De Heere heeft mij hier gebracht. Was ik beter dan een van de velen?” Hij zegt geen negatieve ervaringen te hebben over zijn adoptie.

Gebeden

In de forumbespreking opperde een van de aanwezige adoptieouders dat het beter zou zijn de banden van een adoptiekind met het verleden te verbreken. „Voed ze op in één wereld en niet met twee werelden in hun hoofd.” Maar de andere wereld is er ook, stelde een ander. „Toen ik hoorde van de biologische moeder dat ze altijd heeft gebeden of ze nog eens iets mocht horen van haar kind, heeft dat ons en ons kind rust gegeven.”

>>avgg.nl