„Tenzij dat iemand wederom geboren wordt, hij kan het Koninkrijk Gods niet zien.”

Toen Jezus in Jeruzalem was, op het Pascha, geloofden velen in Zijn Naam, ziende de tekenen die Hij deed (Johannes 2:23). Onder die velen is hier een overste, een Farizeeër. Heeft iemand uit de oversten in Hem geloofd, of uit de Farizeeën? Al schijnt het ons zo onwaarschijnlijk, de Geest Gods blaast waarheen Hij wil (Johannes 3:8). Hier is onder vele gelovigen een Nicodémus en hij is een mens uit de Farizeeën, een overste der Joden. Een Jood, een overste, een Farizeeër. God kan zelfs uit de stenen Abraham kinderen verwekken (Lukas 3:8).

Men ziet hier: onze Zaligmaker geeft een teken. Door de wedergeboorte wil Hij hem inderdaad een zoon van Abraham maken. Een teken brengt hem tot Christus en Christus brengt hem tot een nieuwe geboorte. Nicodémus bekent: „Rabbi, wij weten dat Gij zijt een Leraar van God gekomen, want niemand en kan deze tekenen doen die Gij doet, zo God met hem niet is.” Dat bevestigt onze Zaligmaker. Maar Hij zegt ook: Als u niet wedergeboren wordt, zult u nooit in de hemel komen. Uw belijdenis dat Ik van God gezonden ben, is recht, maar uw wandeling is verkeerd; u bent niet wedergeboren.

Isaac Ambrosius, predikant te Preston (”Leer der wedergeboorte”, 1660)

De puritein Isaac Ambrosius (1604-1664) was predikant te Preston en Garstang in Engeland.