Desalniettemin wil hij zondag preken. In het radiospotje nodigde hij mensen uit om op eerste paasdag bij hem –of bij een collega van zijn kerkverband– de dienst te bezoeken. Want „het paasverhaal” (let wel: hij spreekt over ”verhaal”, niet over ”geschiedenis”) bevat volgens deze voorganger „een inspirerende boodschap.” Wat die is, dat zal deze voorganger zondag in zijn preek duidelijk maken. Maar, voor alle zekerheid, het is geen boodschap dat er Iemand uit de dood is opgestaan.

Pasen is het centrale heilsfeit. Bij oosterse kerken wordt dat beter beseft dan bij het westerse christendom, waar in de praktijk vooral het kerstfeest centraal staat. Maar wat als Jezus Christus niet uit de doden was opgestaan? Dan waren Zijn nederige geboorte, Zijn lijden en sterven voor niets geweest. Juist door Zijn opstanding uit de doden is er een keerpunt in de geschiedenis gekomen. Inderdaad, menselijk gezien een onwaarschijnlijk keerpunt. Want wie kan herrijzen uit het graf? Alleen voor hen die door genade in Hem geloven, staat het als een paal boven water dat het paaswonder een feit is en geen fictie; dat het geen verhaal is, maar geschiedenis.

Dat mensen die alleen willen accepteren wat verstandelijk valt te beredeneren het paaswonder als een fabeltje afwijzen, is daarom wel verklaarbaar. Maar het is in meerderlei opzicht tot hun grote schade.

Eerst en vooral omdat alleen het geloof in de opgestane Heere mensen voor eeuwig gelukkig maakt. Wie dat geloof niet kent, blijft per saldo ongelukkig.

Maar het is ook in ander opzicht nadelig voor hen. In onze moderne cultuur krijgen gezondheid en vitaliteit alle nadruk. Wie als oudere merkt dat hij op dat terrein moet inleveren, gaat vaak steeds meer worstelen met de vraag: wat voor zin heeft het leven nog, als ik de bruisende levenslust verlies? Een grote groep mensen kiest dan vrijwillig voor de dood. Alsof dat de oplossing is voor het probleem.

Wie gelooft in de opstanding van Jezus Christus weet dat dit de Eersteling is van de grote oogst waarbij alle gelovigen weer zullen opstaan om eeuwig te leven. Daar zet Pasen ons bij stil.

De dood is het einde niet; de dood is de oplossing niet voor levensmoeheid. Wie kiest voor de dood zal merken hoe ontzettend deze is. Hij wordt niet voor niets de koning der verschrikking genoemd.

Wie echter werkelijk gelooft in de opstanding van de Heere Jezus weet dat de dood het einde niet is; die hunkert naar de bruisende vitaliteit die er na het sterven wacht in de eeuwige heerlijkheid. Pasen is het feest van de opstanding en van het eeuwige leven. Dat biedt perspectief.