De staat Israël bestaat zeventig jaar. Op 14 mei 1948 riep David Ben Goerion de onafhankelijkheid uit. Na de verschrikkingen van de Holocaust hadden de Joden weer een nieuw nationaal tehuis, op grond die al aan hun voorvaderen was beloofd.

De Arabieren –en in het bijzonder de Palestijnen– ‘vieren’ die dag echter steevast als ”al-Naqba” – De Ramp.

Het zeventigjarig bestaan van Israël grijpen de inwoners van Gaza aan om op niet mis te verstane wijze hun ongenoegen te uiten. Waarover? Om te beginnen over het feit dat er in dit deel van het Midden-Oosten een democratische Joodse staat bestaat.

Dat kan in de ogen van aanhangers van bewegingen als Hamas niet bestaan. Grond die eens onder islamitisch bestuur heeft gestaan, wordt geacht voor altijd onder moslimautoriteiten te functioneren. En als dat onverhoopt niet zo is, moet er alles aan worden gedaan om dat zo snel mogelijk te veranderen.

Natuurlijk hebben de inwoners van Gaza ook over minder hoogdravende dingen te klagen. De grens met Israël is te weinig open, de medische zorg is ver beneden peil en de economie is totaal ingestort.

De vraag is hoe dat komt. Vanzelfsprekend geeft de bevolking van Gaza Israël de schuld. De Joden maken het leven in die smalle strook aan de Middellandse Zee in hun ogen ondraaglijk.

Misschien zouden de Gazanen maar eens bij hun eigen leiderschap te rade moeten gaan. Onder leiding van Hamas is sinds de Israëlische terugtrekking in 2005 de Palestijnse maatschappij in Gaza in een neerwaartse spiraal geraakt. Hulpgelden verdwijnen in de verkeerde zakken en Palestijnse kinderen worden op school met haat tegen Joden gehersenspoeld. Het feit dat Israël zich uit de Gazastrook terugtrok, werd ‘beloond’ met een jarenlange regen van raketten en twee oorlogen.

Dat is de tragiek van de Palestijnse bevolking. Met goed leiderschap zouden de Palestijnen zowel in de Gazastrook als op de Westelijke Jordaanoever een goed bestaan kunnen leiden. Alleen al het feit dat de vrouw van wijlen Yasser Arafat in het weekeinde per vliegtuig in Parijs boodschappen ging doen, spreekt wat dat betreft boekdelen.

Hoe de aangekondigde protesten dit keer zullen aflopen, is nog maar de vraag. De betogers worden opgeroepen massaal in de ”Mars van de Terugkeer” naar de grens met Israël op te trekken.

Jeruzalem heeft al laten weten dat het geen enkele schending van zijn territoriale integriteit zal tolereren. Iedereen die dat probeert, zullen we „hard treffen”, aldus minister van Defensie Avigdor Lieberman. Hij riep de bevolking van Gaza op het bewind van Hamas omver te werpen.

Hamas lijkt die waarschuwing inmiddels serieus te nemen. De mars moet vreedzaam zijn, aldus de beweging. De bevolking wordt opgeroepen geen acties te ondernemen die het succes van een demonstratie kunnen ondermijnen.

Of die oproep in een gevoelige regio als het Midden-Oosten zal werken, zal de tijd leren. De Palestijnen kunnen beter in Gaza-stad tegen Hamas demonstreren, in plaats van hun leven te riskeren aan de grens met Israël. Maar dat zal vermoedelijk niet zo snel gebeuren.