Schroeien als biefstuk
„Echt, u zult er geen spijt van krijgen.” De verkoper van de keukenwinkel ergens in Drenthe –het was in vakantietijd– wijst op de tafels vol pannen om hem heen. Allemaal zijn ze van een bekend Frans merk (nee, niet Le Creuset, u weet wel, van die ouderwetse braadpannen met deksel).
Ik twijfel, terwijl een van mijn zoons zijn blik richt op de minipannetjes. Hij, onze oudste, heeft nog niet zo lang geleden zijn eerste ei gebakken, dus naast lego en Nerfs valt nu ook keukengerei binnen zijn blikveld.
Ik neem een van de plaatstalen pannen in mijn handen. Zo. Die is zwaar. Zou dat wel handig zijn? Maar eerlijk gezegd heeft de stoere en basic uitstraling me al half over de streep getrokken. Helemaal, eigenlijk. „En doe die pannenkoekpan er ook maar bij”, zeg ik tegen de verkoper.
„Mam?” Zoonlief staat met een minivariant van –ik schat– 12 centimeter in zijn handen. Niet handig, denk ik. Neemt een hele pit in beslag en levert weinig pannenkoek op. Maar hallo hé, spreek ik mezelf tegen, wil ik zijn keukeninteresse stimuleren of niet? En dus besluit ik dat ook dit pannetje mee mag naar ons logeeradres.
Bij thuiskomst wil zoon de keuken in (hij is van het slag: ik doe het nu of ik doe het nooit). We halen olie en zout om de pan in te branden, waardoor er een soort antiaanbaklaag ontstaat. Maar waar is de minipan? O nee, in de winkel blijven staan. De verkoper –ook eigenaar, zo blijkt– komt hem zelf even langsbrengen.
En nee, spijt van de aankoop hebben we niet gekregen. Oké, voor een eitje bakken de pannen weleens te hard, maar vlees blakert mooi bruin. Met een flink stuk kool weet zo’n pan ook wel raad. Het klinkt misschien nogal uitzonderlijk, spitskool dichtschroeien als was het biefstuk, maar het is de moeite waard om te proberen. Boter, salie en knoflook geven de kool een heerlijke smaak. Prima als bijgerecht, maar geef de kool ook eens de hoofdrol met een aardappelgerecht (gratin, rösti, patat) erbij. Zo’n groentegebraad maakt vlees in feite overbodig.
Spitskool met salie
Ingrediënten (voor 2-4 personen)
- 1 spitskool
scheut olie (olijf-, rijst- of koolzaadolie)
50-75 gram roomboter
minstens 3 knoflookteentjes
paar takjes verse salie
eventueel verse peterselie, om te bestrooien
Bereiding
Snijd de kool in twee gelijke delen, door de kern heen. Deel de twee ontstane helften ook weer in tweeën. Leg de takjes salie klaar. Pel de knoflookteentjes.
Verhit een scheut olie in een (koeken)pan die flink heet kan worden. Ik gebruik hiervoor een zware stalen pan. In een antiaanbakpan lukt het vast ook, maar de kool zal minder snel schroeien en blakeren. Zet de pan liefst op een grote gaspit.
Leg de koolparten op een van de snijkanten in de pan. Laat ze in ongeveer 1 tot 2 minuten per kant schroeien en iets bruinzwart kleuren. Draai het vuur laag en laat dan een flinke klont boter in de pan smelten en voeg meteen met de boter de knoflooktenen en de takjes salie toe. Draai de koolparten op de bolle kant en laat ze op heel laag vuur garen. Controleer af en toe of de kool niet te bruin wordt; leg dan even terug op een van de snijkanten.
Na ongeveer 10 minuten is de kool klaar: naar de stronk toe is hij dan nog lekker knapperig. Wie zachtere kool wil, kan van ongeveer 15 minuten uitgaan. Of laat de koolparten, verpakt in aluminiumfolie, 10 tot 15 minuten nagaren in een voorverwarmde oven van 180 graden Celsius. Schenk het bakvet tijdens het serveren over de koolparten. Bestrooi eventueel met peterselie. De salieblaadjes mogen worden weggegooid, de zacht geworden knoflookteentjes zijn heerlijk om bij de kool te eten.