Column (ds. J. Belder): Guur
De meteorologische lente was begonnen. Donderdag 1 maart. De elementen lachten er om. Een enkeling waagde zich buiten. Kleumend en diep verscholen in zijn jas. Een razende stormwind prikte en beet onbarmhartig in oren, neus en wangen. Siberische koude knerpte en knarste met zijn ijzige adem door stegen en sloppen. Records werden gebroken.
Wij waren op Katwijk. Ingehuurd door het kerkelijk bedrijf. Een zuurblauwe lucht overwelfde de zee. Ik dacht aan Johannes: „En de zee was niet meer.” Nu was hij er nog wel. De Russische president pochte onlangs er een atoombom in te kunnen werpen. Een radioactieve tsunami zou de kustlanden compleet wegvagen. Dood en verderf zaaien. Afgelopen week kwamen daar nieuwe intercontinentale raketten bij. Eigentijdse nucleaire katapulten. Niet te stuiten in hun vaart. Geen plek op aarde nog langer onbereikbaar. Kapitalen verslindend speeltuig. Er gaan honderden miljarden dollars in om. Kan dat geld niet beter besteed worden? Aan de armen bijvoorbeeld. Lijkt me geen Judasvraag.
De grootmachten schelden en tieren. Spelen in een chaotische wereld met vuur. Boze geesten, kwade machten. In het Midden-Oosten niks geen woordoorlog, cyberoorlog, handelsoorlog, koude oorlog. De krijgsmachinerie draait er op volle toeren. Syrië is na zeven jaar burgeroorlog één groot slagveld. De aanvankelijke bevrijders raakten onderling slaags. Tirannie verdrijven verwerd tot tirannie bedrijven. Het regent genadeloos bommen op Oost-Ghouta. Libanon is een kruitvat. Jemen een mortuarium. De oude Romeinen doorzagen ’s mensen vervaarlijke wolvenaard. Homo hominus lupus: ieder mens is een wolf voor de ander. Tenzij, vult onze Heidelberger aan… Vredestichters staan niet los van het innerlijk vernieuwend werk van de Vredevorst. Het is ondertussen wachten op een nieuw gewapend conflict. Iran met Libanon samen tegen Israël. Ook maar op Syrisch territorium? Volgens een twitterende hoogleraar is Israël bron van veel onheil. Maar zonder deze aartsvijand zou de moslimwereld nog weleens veel meer met elkaar op de vuist kunnen gaan. Het zijn oorlogszuchtige tijden. Vol dreiging. Dood aan wie niet denkt zoals wij.
Midden in het gure klimaat van de Koude Oorlog een halve eeuw terug, verzekerde de vermaarde dominee Jan Pieter Paauwe zijn gehoor dat alle machten van voorbijgaande aard zijn. Behalve het Koninkrijk van Christus.
Inmiddels is buiten de Siberische kou uit de lucht. De beide Korea’s praten sinds gisteren weer met elkaar. Wilders was in Rusland. Maar de spanning in het Midden-Oosten blijft verder oplopen. Bid om vrede voor Jeruzalem.