Voorspelen komen voorbij in klassieke vormen, zoals een stoer praeludium (Psalm 113), een sierlijke aria (132), een galant trio (108) of een vrolijk concerto (119), en klinken voortreffelijk. Ook de begeleidingen zijn prachtig. De melodieën verschijnen afwisselend in de sopraan, alt, tenor, en zelfs de bas (97:6: „onderstand”) en gaan vergezeld van bij de tekst passende omspelingen en registraties: niet alleen de zachte harp en de schelle luit, maar ook zaken als ”opvaren” en ”nederdalen” (139:4) worden fraai geïllustreerd.

De psalmen, in de berijming van 1773, worden ritmisch gezongen door een groep stevig zingende, vooral mannelijke zangers. Vrijwel elke psalm klinkt in wisselzang, in een vlot tempo van vijftig slagen per minuut. Aan de inzetten en de lang uitgezongen slotnoten is te horen dat de zang niet door het orgel maar door een dirigent (Martin Zonnenberg) wordt aangestuurd. Daardoor kan Versluis allerlei kunstige dingen doen, bij de „van ademtocht beroofde” afgoden uit Psalm 135 zelfs stilvallen, zonder dat de zangers ook maar een moment hun adem inhouden. Maar het maakt ook dat het zingen nogal gekanaliseerd overkomt, en niet zo meeslepend is als in een gewone gemeente; waar het soms aarzelt, maar ook, zoals ds. Doornenbal schreef, kan aanzwellen tot „een stem van vele wateren.”

Psalmen (3) – Samenzang o.l.v. dirigent Martin Zonnenberg en organist Arjan Versluis; D.E. Versluis Classical Music Productions (DEV-DO1038); € 14,95; bestellen: www.deversluis.nl