Column (ds. J. Belder): Politieke ruilverkaveling
tekst ds. J. Belder
Oorlogspremier Pieter Sjoerds Gerbrandy trad tegen de zin van zijn AR-partij toe tot het kabinet-De Geer. Het was de eerste regering met sociaaldemocraten. Toen het kabinet uitweek naar Londen, voerde zijn partij hem stilzwijgend van de ledenlijst af. Hij ontdekte dat na terugkeer uit Londen in 1945.
Tegenwoordig worden zuiveringen minder bedekt uitgevoerd. Graag hardhandig en vooral luidruchtig. Leefbaar Rotterdam en Forum voor Democratie zijn er de schoolvoorbeelden van. Voor sommigen een vorm van entertainment, voor anderen reden om de politiek de rug toe te keren.
Op weg naar regionale verkiezingen zijn de lokale volksvertegenwoordigers nog weinig in beeld. Niet vreemd nu Den Haag het ene mediaspektakel na het andere opvoert. Rutte III zag binnen enkele maanden na aantreden zijn eerste minister alweer de deur uit zeilen. Halbe waarheden hebben een hoge prijs, grapte een twitteraar. Jokkebrokken wordt duur betaald. De Russen haalden fel uit en spraken van anti-Ruslandpropaganda. Kan zijn, maar heerst hier niet een antiallesklimaat? Eigenlijk kwam Halbes grootspraak niet uit boven het niveau van borrelpraat op een verjaardag. Oom Halbe vertelt. Pechtold deed er nog een schepje bovenop. Hij moet de eerste betrouwbare Rus nog tegenkomen. Hoe had dat uitgepakt als Wilders of Baudet het had beweerd, en dan ook nog eens van Marokkanen, Turken of Arabieren?
Het land trekt ondertussen zijn conclusies. Veertig afdelingen van de PvdA laten het vaandel in de kast en gaan de komende verkiezingen in onder een eigen naam. Begrijpelijk na alle geruzie, gebakkelei en geëmmer aan de top. Klap op de vuurpijl was het schaamteloze optreden van het duo Hoekema en Barth. Met het burgemeestersalaris en het inkomen van een senator jezelf toch nog „echt de arme sloebers van de straat” noemen (de Volkskrant), motiveert de echte PvdA’er niet.
Het politieke veld raakt steeds meer verkaveld. Er woedden heel wat oorlogen in fracties de voorbije vier jaar. Volksvertegenwoordigers rolden ruziënd over straat, gooiden gedesillusioneerd de handdoek in de ring of scheidden zich af en gingen op grond van de oude beginselen verder. Opvallend de overeenkomsten tussen politiek en kerk.
Terwijl bestuurlijke schaalvergroting blijft doorgaan –hoelang nog?!– en de kiezers het steeds meer voor gezien houden, laat jong aanstormend talent nadrukkelijk van zich horen. Nemen zij de plaatsen van de ouderen in? Laat ze maar komen. Jongeren bezield door het profetisch Woord. Gegrepen door en geroepen van Boven. Stel het u eens voor: „Terug tot de Wet en het Getuigenis.”