Zijn voordracht stond maandag al vast voordat de ministers van Financiën van de eurozone een besluit zouden nemen. De enige rivaal, de Ier Philip Lane, trok zich omwille van de consensus terug. De Guindos is minister van Economische Zaken. In Spanje houdt dit in dat hij tevens de schatkist beheert.

Hij deed al eerder een poging om een Europese topfunctie te bemachtigen. In 2015 was hij kandidaat om de eurogroep te gaan leiden. Maar die strijd verloor hij. Dijsselbloem kreeg een tweede termijn van 2,5 jaar.

Afspraak

Spanje meent recht te hebben op de post binnen de ECB-directie. Die telt zes leden. Zij beschikken over een mandaat voor acht jaar, een herbenoeming daarna is niet mogelijk. Bij de oprichting van de muntunie luidde de stilzwijgende afspraak dat de vier grote naties –Duitsland, Frankrijk, Italië en Spanje– permanent vertegenwoordigd zouden zijn in dit orgaan. Toch greep Spanje in 2012 mis. De zuidelijke invloed tijdens de schuldencrisis in het eurogebied werd te groot, oordeelden de noordelijke partners. De komst van De Guindos per 1 juni, als opvolger van de Portugees Vitor Constancio, herstelt de ongeschreven regel in ere. De regeringsleiders moeten zijn aanstelling nog bekrachtigen, maar dat is ongetwijfeld een formaliteit.

Lane, president van de Ierse centrale bank, genoot de voorkeur van het Europees Parlement. Dat sprak met beide kandidaten en vond de Ier „overtuigender.” Het EP heeft in dit geval echter alleen een adviserende rol.

Vrij bijzonder is dat er een politicus –De Guindos behoort tot de rechtse Partido Popular– zitting neemt in de directie van de ECB, die strikt onafhankelijk dient te opereren. Meestal gaat de voorkeur uit naar mensen uit de financiële wereld. Lane maakt al deel uit van de raad van bestuur van de ECB. Die omvat de directieleden en de centralebankpresidenten van de negentien landen met de gemeenschappelijke munt en beslist uiteindelijk over de rente en het monetaire beleid.

Hoofdprijs

Volgend jaar komen er opnieuw banen vrij binnen de directie. Halverwege 2019 vertrekt de Belg Peter Praet. Het zou niet verbazen als Lane dan alsnog zijn opwachting maakt in Frankfurt.

Daarna volgt het gevecht om de hoofdprijs: de opvolging van voorzitter Mario Draghi. Zijn termijn eindigt in oktober 2019. De afgelopen jaren stonden twee zuiderlingen, Draghi en Constancio, aan het roer. Het lijkt waarschijnlijk dat ditmaal ‘het noorden’ de hoogste post opeist. Noordelijke landen zijn meestal strenger, meer gericht op financiële discipline dan de zuidelijke en minder voorstander van een gulle geldpolitiek.

Nederland (Duisenberg) en Frankrijk (Trichet) zijn al aan de beurt geweest. Een Duitser ligt voor de hand. Die kant ging het in 2011 ook op, maar Alex Weber trok zich toen onverwacht terug uit de race, omdat hij zich niet kon verenigen met het optreden van de ECB in de schuldencrisis.

Voornaamste kandidaat lijkt nu Jens Weidmann, chef van de Bundesbank. Een echte havik, hij voerde in de achterliggende tijd binnen het bestuur van de ECB het verzet aan tegen het ongekend ruime monetaire beleid van Draghi. Dat kan tegen hem werken, hij lijkt daardoor niet iemand om partijen te verbinden.