Ook wordt hij voor de zekerheid nog eens tien jaar ter beschikking van de regering gesteld voor psychiatrisch onderzoek. Dutroux komt daarmee in de praktijk nooit meer vrij. Rechtbankvoorzitter Goux zei tot besluit van het proces dat Dutroux met de maximumstraf „waarschijnlijk nog beter af is dan zijn slachtoffers".

Dutroux’ ex–vrouw Michelle Martin kreeg als medeplichtige aan de ontvoeringen dertig jaar celstraf opgelegd, mede omdat zij de politie nooit waarschuwde voor de ontvoeringen. Handlanger Michel Lelièvre moet 25 jaar de cel in. Volgens rechtbankvoorzitter Goux kan hij nog een „normaal leven leiden" als hij na zijn vrijlating van de drugs afblijft. De ouders van Dutroux–slachtoffer An Marchal toonden zich licht verontwaardigd over die uitspraak. „Ik gun hem geen normaal leven", aldus moeder Betty Marchal.

De vierde veroordeelde, de Brusselse zakenman Michel Nihoul, was eerder al vrijgesproken voor betrokkenheid bij de ontvoering van meisjes. Wel kreeg hij vijf jaar cel voor drugs– en vrouwenhandel. Hij was bij aanvang van het proces nog een vrij man en wordt voorlopig ook niet aangehouden. Er bestaat zelfs twijfel of Nihoul wegens zijn zwakke gezondheid nog ooit de cel in moet.

Vader Paul Marchal vindt de straf voor Nihoul „wel een beetje weinig, maar wel een teken dat hij toch ergens gestraft moest worden". „Maar ik leg me gewoon neer bij het oordeel van het Hof", aldus een verder tevreden Marchal, voor wie het verwerkingsproces nu definitief kan beginnen.

Zowel Marchal als de vader van het andere Dutroux–slachtoffer Eefje Lambrecks toonde zich opgelucht over het einde van het proces. Vader Jean Lambrecks had dinsdag minder moeite met de strafmaat voor Nihoul. „Ik kan me hiermee verzoenen. Als ouders blijven wij wel de grootste verliezers, want wij hebben onze dochters verloren."

Dutroux werd vorige week al schuldig bevonden aan de moord op An en Eefje en zijn vroegere compaan Weinstein. Ook heeft hij de meisjes Julie, Melissa, Sabine en Laetitia ontvoerd en verkracht, zo meende de jury. De laatste twee meisjes overleefden de ontvoering en woonden ook het grootste deel van het proces bij. Verder achtte het Hof het bewezen dat Dutroux nog drie Slowaakse meisjes heeft verkracht.

Tegen de uitspraak is alleen nog beroep mogelijk op basis van vormfouten. Voorzitter Goux heeft dergelijke vormfouten uitvoerig proberen te vermijden. Daarom liet hij Dutroux op een bepaald moment ook drie uur aan het woord. Dutroux gaat volgens één van zijn vier raadslieden waarschijnlijk toch beroep aantekenen bij het Hof van Cassatie in Brussel, omdat hij vindt dat vooraf al vast stond dat hij schuldig verklaard zou worden.

Als deze hoogste rechtsinstantie in België vindt dat er vormfouten zijn gemaakt, moet het proces opnieuw gevoerd worden in Luik. Daarna is eventueel nog beroep mogelijk bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg.

Na een dankwoord van Goux aan advocaten en juryleden kwam een einde aan het ’proces van de eeuw’, dat bijna vier maanden duurde en bij begin en einde op grote internationale belangstelling kon rekenen. De komende dagen begint achter gesloten deuren nog een apart civiel proces over schadevergoeding aan ouders en de overlevende slachtoffers Sabine en Laetitita.

De Belgische overheid heeft daarvoor een speciaal fonds voor slachtofferhulp ingeroepen. De oprichting van dat fonds is één van de hervormingen van justitie, die het gevolg zijn van de zaak–Dutroux. Het grootste deel van de compensatie is bestemd voor het betalen van de advocatenrekeningen van de ouders en slachtoffers.

Het proces heeft de Belgische overheid tot nu toe ruim 4 miljoen euro gekost, exclusief de verbouwingskosten van het justitiepaleis in Aarlen. Voor het proces zijn ruim vierhonderd agenten ingezet, die overigens nauwelijks hoefden in te grijpen.