Milosevic reageerde vrijdag gepikeerd op het voorstel om de zittingen niet meer tot 16.00 uur, maar tot 17.00 uur te laten duren. Hij schetste voor de rechters een beeld van het drukke leven van alledag dat dan op hem af zou komen.

„Ik sta om zeven uur op. Om acht uur moet ik klaar zijn voor het transport.” Milosevic wordt elke ochtend van de gevangenis in Scheveningen naar het tribunaal in het Haagse Statenkwartier gebracht. Als de zittingen tot vijf uur duren, dan „ben ik op z’n vroegst om zes uur terug in de gevangenis”, klaagde Milosevic. „Dan kan ik alleen nog maar van zes uur tot half negen de telefoon gebruiken.”

Milosevic maakt veelvuldig gebruik van de telefoon om te bellen met zijn vrouw en met vrienden die hem helpen bij de voorbereiding van zijn verdediging. Als hij pas om zes uur terug is, „ben ik niet in staat om mijn recht op twee uur frisse lucht te gebruiken”, klaagde Milosevic, „en voor sport blijft dan ook geen tijd meer over.”

De rechters zegden toe de argumenten van Milosevic (60) in overweging te nemen. Volgens de planning duurt de zittingsdag aanstaande maandag trouwens voor het eerst wel tot 17 uur. De tijdnood in de Milosevic-zaak is mede te wijten aan het feit dat Milosevic, die zijn eigen verdediging voert, uitgebreid gebruik maakt van het recht om de getuigen van de aanklagers een kruisverhoor af te nemen. VN-aanklager Geoffrey Nice liet vrijdag doorschemeren dat hij erop had gerekend dat de verdachte minder spreektijd in beslag zou nemen omdat hij het tribunaal niet erkent. Milosevic vindt het door de VN-Veiligheidsraad opgerichte hof „vals” en „illegaal.”

Pers en publiek moesten vrijdag voor het eerst voor een groot deel van de dag buiten blijven bij het Milosevic-proces. Rechtszaken voor het VN-hof zijn in principe openbaar, net zoals in rechtssystemen van alle beschaafde landen. Het tribunaal kan echter om zwaarwegende redenen ook besloten zittingen houden, als de rechters daartoe besluiten.

Branko Ruzic, een woordvoerder van Milosevic’ Socialistische Partij, zei te geloven dat de getuigenissen afkomstig waren van twee etnisch-Albanese vrouwen die in Kosovo zijn verkracht. Medewerkers van het tribunaal weigerden informatie te verstrekken over de getuigen of te zeggen waarom de hoorzitting achter gesloten deuren plaatsvond.

Getuigen voor het Joegoslavië-tribunaal mogen verzoeken om geheimhouding van hun identiteit. Vaak zijn zij bang voor represailles of schamen zij zich voor hun verhaal. In dergelijke gevallen informeert het hof de beklaagde minimaal tien dagen van tevoren over hun identiteit.

„Het zou beter zijn als het hele proces openbaar was, maar het hof heeft alle recht om dergelijke zaken te beschermen”, zei Ruzic tegen het persbureau Associated Press. „Hun getuigenissen, hoe tragisch ook, kunnen Milosevic op geen enkele manier bezwaren.”

Sinds het begin van het proces tegen de ex-president van achtereenvolgens Servië en Joegoslavië komen er trouwens meer toeristen naar het tribunaal toe om een keer „Slobo in het echt” te zien. Daardoor ontstaan er soms lange rijen bij de ingang.