Bennett was van plan in Warschau duidelijk te maken „dat de geschiedenis niet kan worden herschreven en dat de toekomst samen zou moeten worden geschreven”. Israël ziet in de wetgeving een poging de rol die sommige Polen speelden tijdens de Duitse bezetting te vergoelijken. Bennett merkte op dat duizenden Polen in de Tweede Wereldoorlog weliswaar Joden hielpen maar veel anderen betrokken waren bij hun vervolging.

Dat de regering hem weigert te ontvangen om zijn zegje te doen over de Poolse bijdrage aan de vernietigingskampen van de Duitsers, begroette Bennett als een eer. „Het bloed van de Poolse Joden schreeuwt uit de aarde. Geen wet kan dat stil krijgen”.