Bij onderzoek naar vier skeletten die 6000 jaar lang in de klei verborgen hadden gelegen, ontdekten de archeologen dat de arm van de vrouw lichtgebogen lag in een knik. De reden bleek dat zij in haar arm een baby vasthield. Volgens de onderzoekers werd er nog niet eerder in Nederland zo’n oud babygraf ontdekt.

De vindplaats van de skeletten lag onder twee meter klei en veen. Dat heeft voor een goede conservering gezorgd. Daardoor is botmateriaal bewaard gebleven, zelfs na 6000 jaar in de bodem. Van de baby zijn delen van de sleutelbeentjes, de schedel, een pijpbeen en de kaak met gebitselementen teruggevonden. De baby is naar schatting tussen de nul en zes maanden oud geworden.

De vondst is volgens de bij de opgravingen betrokken archeoloog Helle Molthof bijzonder. „Botmateriaal van zeer jonge kinderen of baby’s vergaat relatief snel in de bodem. De vondst van deze baby uit de Swifterbantcultuur is daarom heel bijzonder en uniek in Nederland.”

Aan de hand van DNA-onderzoek hopen de archeologen er nog achter te komen of de jonge vrouw de moeder is van de baby en of de baby bij de geboorte is overleden of enige tijd erna.