Mazuz onderzocht of Sharon vervolgd kon worden voor de zogeheten Griekse eilandenaffaire. De schatrijke zakenman David Appel nam de zoon van Sharon, de in zaken onervaren Gilad, van 1999 tot 2001 in dienst als adviseur tegen een buitensporig salaris. De verdenking was dat Appel op deze wijze Sharon wilde bewegen hem een handje te helpen bij een vakantieproject in Griekenland en bij een bestemmingsplan voor aangekocht land bij Lod. Mazuz kwam tot de conclusie dat het bedrag dat Gilad opstreek -640.000 dollar- inderdaad wat aan de hoge kant was, maar daar stond volgens hem tegenover dat Sharons zoon hard werkte.

Mazuz besloot Sharon en zijn zoon Gilad niet aan te klagen wegens gebrek aan bewijs. „Mijn beslissing in deze zaak was niet gebaseerd op inschikkelijkheid jegens de premier”, aldus Mazuz, die blijkbaar al verwachtte dat hij beschuldigd zou worden van het meten met twee maten. „Het bewijs was zwak en vormde geen solide zaak.”

Twee aspecten van Mazuz’ besluit waren omstreden. In de eerste plaats kwam zijn oordeel erop neer dat Sharon en zijn zoon totaal onschuldig waren. Volgens veel deskundigen lag de zaak niet zo zwart wit. Er was volgens hen sprake van een grensgeval. In de tweede plaats uitte Mazuz kritiek op de vroegere openbare aanklager, Edna Arbel. Arbel is inmiddels als rechter naar het hooggerechtshof vertrokken en een opvolger is nog niet benoemd. Het kantoor van de openbare aanklager voelt zich aangesproken en is woedend.

Yossi Sarid, een Knessetlid van de links liberale Yachad partij, stelde bij het indienen van zijn bezwaar dat Mazuz zich heeft opgesteld als een advocaat en niet als een vervolger. Zijn collega Eitan Cabel van de Arbeiderspartij zei dat Mazuz bewijsmateriaal over het hoofd zag. Ook de ”Beweging voor de kwaliteit van de regering in Israël”, stapte naar het hooggerechtshof. Deze organisatie gelooft dat Mazuz het principe van gelijkheid voor de wet heeft geschonden door Sharon van vervolging te ontslaan.

Mazuz zei dat hij niet het hele kantoor van de openbare aanklager wantrouwt. Hij bood de aanklagers zijn excuus aan. „Mijn kritiek, en ik sta daar achter, betrof Arbel.” De verklaring van Mazuz was echter onvoldoende om de gemoederen te bedaren. Gisteren riep minister Tommy Lapid (Justitie) opnieuw een vergadering bij elkaar met Mazuz en functionarissen van het kantoor van de openbare aanklager. Mazuz zei dat hij niet twijfelde aan de eerlijkheid en integriteit van Arbel.

De vooraanstaande rechtsdeskundige professor Mordechai Kremnitzer van de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem zei op de Israëlische televisie dat het hooggerechtshof geen uitspraak hoeft te doen over de schuld of onschuld van Sharon. Wel zou het hof de openbare aanklager kunnen vragen de zaak opnieuw te onderzoeken.

Commentatoren in Israël zeggen dat Mazuz een moeilijk besluit moest nemen. Als hij besloten had de premier wel te vervolgen, zou Israël een leider hebben die wordt verdacht van corruptie. Als hij zou besluiten de regeringsleider vrijuit te laten gaan, zouden er beschuldigingen volgen van klassenjustitie. Dat laatste is nu gebeurd.

Tegen Sharon speelt overigens ook nog de Cyril Kern-affaire. Mazuz heeft daar nog geen uitspraak over gedaan. Sharon zou 1,5 miljoen dollar hebben gekregen van zijn oude, in Zuid-Afrika wonende Britse vriend, Cyril Kern. Sharon besteedde het geld als onderpand om illegale contributies voor verkiezingsdoeleinden terug te betalen.