Dat hebben de Verenigde Naties vrijdag gezegd. Het Aralmeer, gelegen in Kazachstan en Oezbekistan, was ooit de op drie na grootste binnenzee in de wereld. Maar doordat het meer nog maar eentiende van zijn oorspronkelijke watertoevoer krijgt, is het de afgelopen decennia gekrompen tot de helft van zijn originele afmetingen.„Als de huidige trend zich voortzet, verdwijnt het meer in de niet al te verre toekomst”, aldus een rapport van de VN-onderzoekscommissie voor economische zaken.

„Eigenlijk kun je zeggen dat het Aralmeer al verdwenen is”, zei Bo Libert, een regionaal adviseur voor de onderzoekscommissie. „Het wordt nooit meer zoals het was.”

Belangrijkste reden voor de afname in de watertoevoer naar het meer is het intensieve gebruik van de rivieren Amoe-Darja en Syr-Darja voor de irrigatie van katoenvelden in heel Centraal-Azië. Daarom moeten de landen in de regio volgens de VN samenwerken om het meer te redden.

Vier van de vijf voormalige sovjetrepublieken in Centraal-Azië, Kazachstan, Oezbekistan, Tadzjikistan en Kirgizië hebben al toegezegd mee te zullen werken aan het door de VN voorgestelde reddingsplan voor het meer. Turkmenistan is het enige land dat niet meedoet.

In het verleden hebben de Centraal-Aziatische landen veel moeite gehad om tot overeenstemming te komen over een reddingsplan voor het Aral-meer omdat ieder land het water op zijn eigen manier wilde gebruiken. Zo gebruikt Kirgizië, het hoogst gelegen land van Centraal-Azië, het water vooral voor de opwekking van elektriciteit in waterkrachtcentrales. Omdat het land de meeste elektriciteit nodig heeft in de winter, laat het de rivieren in dat seizoen stromen. De landen benedenstrooms willen het water echter in de lente en de zomer hebben voor de katoenverbouw.