Column (Jan van Klinken): Nabestaanden kankerpatiënten betalen groot onderzoek
In het Rotterdamse is hij een vertrouwde verschijning, Casper van Eijck op zijn scooter. Veel Maasstadbewoners kennen hem als sportarts van voetbalclub Feyenoord. Maar veel groter zijn zijn verdiensten als wetenschapper. Van Eijck is als hoogleraar chirurgie verbonden aan het Erasmus Medisch Centrum. Hij legt zich toe op alvleesklierkanker, en dat is de rest van de wereld niet ontgaan. Zowel de Indiase politica Sonia Gandhi als de topman van Apple Steve Jobs consulteerde Van Eijck toen bij hen alvleesklierkanker was ontdekt. De vliegreis van Jobs was overigens vergeefs.
Daar ligt meteen een van de grote frustraties van de Rotterdamse hoogleraar. Terwijl er bij diverse soorten kanker aanzienlijke terreinwinst is geboekt, geldt dat niet voor alvleesklierkanker. Verreweg de meeste patiënten overlijden binnen twee tot vijf maanden nadat de ziekte is ontdekt. Dat treft Van Eijck in de eerste plaats als mens. Hij behoort tot de zeldzame artsen die patiënten gerust in het weekend bellen met de vraag hoe het met hen gaat.
Groot was zijn verrassing toen hij met twee patiënten in contact kwam die zich in hun wanhoop met een virus hadden ingespoten. De een was veearts en had op internet gelezen dat het in Azië helemaal niet ongebruikelijk om is aan kankerpatiënten het vogelgriepvirus toe te dienen. Zowel de veearts als de andere patiënt herstelde.
Van Eijck besefte dat hij niet zomaar bij zijn patiënten met het vogelgriepvirus aan de gang kon gaan. Je kunt een patiënt met alvleesklierkanker wellicht van zijn ziekte afhelpen, maar stel dat het virus in de omgeving van de patiënt om zich heen grijpt. Toch weigerde Van Eijck het hoofd in de schoot te leggen.
Hij benaderde wetenschappers uit heel Nederland, die allen enthousiast reageerden op het voorstel om onderzoek te doen naar de virustherapie. Toen moest er alleen nog geld komen. De eerste ronde van het onderzoek werd begroot op 3 miljoen euro. Waar anders zou Van Eijck dat bedrag moeten halen dan in Amsterdam, bij KWF Kankerbestrijding? Daar zwemmen ze à la Dagobert Duck in het geld. Helaas, daar vond men het hele project te vernieuwend. Een verbeterde chemo is prima, maar virussen inspuiten… huh.
Van Eijck reageerde hierop in het tv-programma De Wandeling: „Als wij overtuigd zijn dat het nieuwe kansen biedt, dan ga ik er liever zelf voor.” En: „Dan gaan we er niet op zitten wachten tot ze in Amsterdam vinden dat het project aan alle voorwaarden voldoet of niet.”
Zijn oproep om hulp kwam aan. Nabestaanden van patiënten met alvleesklierkanker hebben het benodigde geld intussen bijeenvergaard via de campagne Support Casper. Op z’n Rotterdams.
