„Het carillon is een typisch Nederlands instrument. Het hoort zo bij het land dat het vaak pas wordt opgemerkt als het carillon niet meer klinkt”, zegt hij. Allerlei muziekstukken kunnen er vanuit de torens ‘schallen’. De klanken moeten een groot publiek aanspreken. „Je bent een soort veredelde straatmuzikant”, aldus de man die zelf op meerdere torens de klokken temt.

Eeuwenlang ging het leren bespelen van het carillon over van vader op zoon. In de jaren vijftig werd de school in Amersfoort gesticht, die tegenwoordig een onderdeel is van het conservatorium van HKU. Beiaardier wordt je niet zomaar. Het is een hbo-opleiding die zes jaar (bachelor en master) duurt. De meeste studenten hebben een voorgeschiedenis in piano of orgel en zijn gefascineerd door het subtiele, openbare instrument, zoals Haagen het carillon omschrijft.

Zeven studenten volgen momenteel de opleiding. Het merendeel is jong: tussen de twintig en dertig. Onlangs heeft de jongste beiaardier van Nederland - de 22-jarige Bob van der Linde - een baan gekregen op de Eusebiuskerk in Arnhem. „Het beeld van een oude man met een kromme rug die aan de touwen staat te trekken, klopt niet meer”, grapt Haagen.

De studenten komen van over de hele wereld en komen op wereldberoemde plekken te spelen. Vanuit Japan, Zuid-Korea, Amerika, Argentinië, maar ook uit Polen en Duitsland. Er zijn jaren geweest dat het merendeel Aziatisch was. Binnenkort komt opnieuw een volgeling van de Shumei, een religieuze gemeenschap uit Japan, naar Amersfoort om beiaardier te worden.

In de stad mogen zij oefenen in twee klokkentorens. „De eerste keer dat je in een echte toren mag spelen, geeft iedere student een heel bijzonder gevoel. Het is iets magisch. Het geluid dat je produceert raakt iedereen. Gewild of ongewild. Daarom moet je als beiaardier altijd kwaliteit leveren.”