Column (Jan van Klinken): GeenStijl neemt het op voor Omtzigt
Er is een ongeschreven code dat kranten elkaar niet publiekelijk afkraken. Stel dat De Telegraaf morgenochtend op de voorpagina opent met een verhaal dat kant noch wal raakt, dan zal een andere krant niet zo gauw een publicatie brengen waarin de journalisten van de krant van wakker Nederland afgeschilderd worden als een stel prutsers. Voor het fileren van ondeugdelijke publicaties bestaan andere wegen.
Toch valt er niet altijd aan te ontkomen een ander dagblad op het rooster te leggen. In dit geval is dat NRC Handelsblad. Ik doe dat op gezag van het internetblog GeenStijl. Dat profileert zich als „tendentieus, ongefundeerd en nodeloos kwetsend.” Geen beste bron, zo lijkt het. Staat de NRC in de lijst van betrouwbare en gezaghebbende media in de top tien, dan bungelt GeenStijl ergens onderaan. Niet zo gek als je jezelf tendentieus en ongefundeerd noemt.
Waarom dan toch op dit blog afgegaan? Het gaat over de zaak-Omtzigt, een kwestie die al enige tijd speelt. Kamerlid Omtzigt van het CDA, niet de minste van de club, instrueerde in mei dit jaar een Oekraïense getuige van de ramp met de MH17, met het oog op een panelavond van de VU. De NRC onthulde hierover dat Omtzigt aan de tolk van deze ”nepgetuige” een sms’je had verstuurd waaruit met een flinke dosis kwade wil viel af te leiden dat de CDA’er de Russen in de kaart had gespeeld. Een rel was geboren. Eind van het liedje was dat Omtzigt het woordvoerderschap over het dossier MH17 moest neerleggen.
GeenStijl stelt dat de NRC zich slechts op één bron baseert, een man die achter elke boom een complot vermoedt. Verder wijst alles erop dat de vrouw van de getuige ten tijde van het ongeluk wel degelijk relevante waarnemingen deed en dat Omtzigt met zijn bemoeienis alleen wilde voorkomen dat de man, zoals hij van plan was, een betoog van een halfuur zou houden. Verdere bedoelingen had hij niet.
Irritant is dat de NRC zelf niet of nauwelijks op de kritiek van GeenStijl reageert. Mij verbaast dat allerminst. Het is weliswaar een stokoude koe die ik uit de sloot haal, maar zo’n 35 jaar geleden kwam de NRC met een bijlage die (nodeloos) kwetsend was voor God en voor gelovigen. De inhoud was zo stuitend dat een collega en ik besloten ons abonnement op deze krant op te zeggen. Bij wijze van protest. Dat deden we in de vorm van een ingezonden brief. Onze epistels werden nimmer geplaatst en een inhoudelijke reactie moeten we nog steeds krijgen. Misschien vergelijk ik appels met peren maar ik wil alleen maar zeggen dat zwijgen geen stijl is.
