Klik hier voor meer artikelen over de RD-actie.

Kan een ziekenhuis zingen? Natuurlijk kan dat niet. Toch wel. Ga maar eens naar het christelijke lepraziekenhuis in de Myanmarese (Birmese) stad Mawlamyine, het ziekenhuis dat we met onze actie willen steunen. Kijk rond op de zalen. Akkoord, dat kijken valt niet mee, want op de bedden liggen mensen die zichtbaar door lepra zijn aangetast: met geamputeerde benen, handen als stompjes of aangevreten voeten.

Maar luister er vooral. Want door de gangen van het gebouw fluistert als het ware die psalm: God is een toevlucht.

Hoe wáár zijn die woorden op deze plek! Een ziekenhuis als toevlucht. Omdat er in de geest van Christus wordt gewerkt. Leprapatiënten, door buren verjaagd vanwege „die besmettelijke ziekte”, worden hier opgevangen, behandeld, verzorgd, omarmd.

Het zou zomaar kunnen dat u er echt hoort zingen. Mannenstemmen! In een klein achterafzaaltje trof ik Saw Silver van 92, Saw Roger (89) en de 97-jarige Saw Blue (op de foto hiernaast). Saw Roger was, zo vertelt hij, tientallen jaren dirigent van een kerkkoor en Saw Blue zóng op zo’n koor.

Voor Saw Silver werd de liefde die hij hier ervoer te veel: hij werd van overtuigd boeddhist christen. En dat wil hij weten! Aan de muur heeft hij platen met Bijbelse taferelen geplakt. En zingen? Dat doet hij ook. Hoe kan het anders, met een dirigent en een koorlid naast je?

Reken maar dat ze die toevluchtspsalm zo mee zouden zingen. En als geen ander zou Saw Silver, de vroegere boeddhist, instemmen met de tweede zin: voor de Zíjnen is Hij een toevlucht.