Van een fiasco wil de gepensioneerde beeldend kunstenaar Ferry Simonis echter nog lang niet weten. Hij vecht het besluit van de gemeente Goeree-Overflakkee aan om de vestingwal van het fort vrij te maken van chalets, stacaravans en andere optrekjes. Als het moet tot de Raad van State.

De stemming op het fort is tot onder het nulpunt gedaald. Het moment dat het nieuwe bestemmingsplan in werking treedt komt dichterbij. Dat betekent: geen bebouwing op het bovenste gedeelte van het fort, dat een „toeristisch-recreatieve parel” moet worden.

Slopen

Eigenaren krijgen dan de opdracht om hun soms vele jaren gedoogde woning te verplaatsen of te slopen. Woningen op de vestingvoet mogen blijven staan, maar moeten wel voldoen aan een beeldkwaliteitsplan.

Simonis: „De buren, mensen van in de 80, hebben gezegd dat ze er een eind aan maken als ze hier weg moeten. Huwelijken, relaties staan onder spanning. Mensen lopen bij de huisarts. Anderen zijn al 10, 11 kilo afgevallen. De enige die nog positief is, ben ik. Waarom? Omdat ik denk dat de kans niet uitgesloten is dat de rechter ons gelijk geeft.”

Volgens Simonis –die zich opwerpt als de woordvoerder van de bewoners– heeft de gemeente de beginselen van behoorlijk bestuur met voeten getreden, is er sprake van miscommunicatie en is elke vorm van medemenselijkheid ver te zoeken.

Ideaal

„Kijk: land, lucht en water”, zo wijst Simonis’ vrouw vanaf de veranda achter hun chalet naar het panorama. Toen ze dat in 2007 kochten, werd dit ideaal realiteit. Volgens de gemeente staat het onderkomen er sinds 1983.

Begin 2014 nam de gemeenteraad het besluit om de bovenste bebouwing op het fort af te breken en de onderste bebouwing te legaliseren. Daarna vroeg toenmalig wethouder Koningswoud de Dienst Landelijk Gebied om advies. Dat luidde: verwijder de niet-historische bebouwing niet en ga met de bewoners om de tafel om samen tot een beter aanzien van het fort te komen. „Daar waren we gelukkig mee”, zegt Simonis.

Hetzelfde gold voor de brief die Koningswoud in augustus 2014 aan de raad stuurde. „Ze gaan rekening met ons houden, stond er in. Helaas kwam wethouder Koningswoud te overlijden. Toen kwam er een nieuwe wethouder. Die deed niets met het advies van de Dienst Landelijk Gebied”, aldus Simonis.

De nieuwe wethouder, Markwat, wil maatwerk toepassen op het fort. Simonis heeft daar geen vertrouwen in. Hij zegt dat alle bewoners twee ambtenaren op bezoek hebben gehad, maar dat er van een gesprek niet echt sprake was.

Schade

Ook van een financiële tegemoetkoming van de gemeente voor het slopen of verplaatsen van de woningen heeft hij weinig verwachtingen. „Wat moet ik met 500 of 2000 euro? Ik heb 60.000 euro schade, en er zijn ook bewoners met 120.000 euro verlies. Een aantal blijft met een hypotheek zitten. Bovendien kun je alleen aanspraak doen op de tegemoetkoming als je meewerkt. Als je een oordeel van de rechter wilt, vervalt je aanspraak op een eventueel bedrag.”

De gemeenteraad neemt in december een besluit over de tegemoetkoming en het bestemmingsplan. „In december weten we twee dingen: er is duidelijkheid over de tegemoetkoming en het is bekend hoeveel aggregaten er op het terrein staan.” Dan worden de bewoners afgesloten van elektra en water.

Simonis is vastberaden. Waar veel buren de moed hebben verloren en soms al zijn vertrokken, gaat hij onverdroten door. „De strijd gaat door tot het bittere eind. Ik ben zeer gemotiveerd.”

Wie weet, komt er nog eens Chocola op zijn chalet te staan.

Reactie Markwat

„Op grond van het bestemmingsplan uit 1991 is op Fort Prins Frederik geen bebouwing toegestaan. In 2012 heeft de gemeenteraad ervoor gekozen dat het historische fort centraal moet komen te staan en dat de beleving moet worden verbeterd. Het college van burgemeester en wethouders werkt dit plan nu uit.

Ook het nieuwe bestemmingsplan staat geen bebouwing op de vestingwal toe. Het plan gaat ervan uit dat de vestingwal wordt vrijgemaakt van illegale, niet-historische bebouwing.

De gemeente voert momenteel gesprekken met de eigenaren van de bebouwing op de vestingwal. Ook onderzoekt het college de mogelijkheden om tegemoet te komen in de kosten.”