Tegen de 70–jarige ex–verpleegkundige A. van T. eiste officier van justitie R. Appels acht maanden voorwaardelijke celstraf. Zij assisteerde Q. bij de medische behandelingen op 13 maart 2001 waarbij de twee slachtoffers een tienmaal te hoge dosis van het verdovingsmiddel lidocaïne kregen toegediend. Het 17–jarig meisje overleed enkele weken later in het ziekenhuis. Het andere slachtoffer, een volwassen vrouw, liep onder meer een trombose in haar arm op.

De verdachten wijten de overdosis aan een verkeerde etikettering op de doosjes met ampullen lidocaïne, maar volgens Appels had het ongebruikelijke uiterlijk van de ampullen een duidelijke waarschuwing moeten zijn om de inhoud te controleren. De arts en de verpleegkundige zouden na de overdosis bovendien tekort zijn geschoten door de slachtoffers niet adequaat te beademen en door tegen het ambulancepersoneel te verzwijgen dat de vrouwen lidocaïne was toegediend. De verdachten ontkennen dit.

Volgens de raadslieden wijst de officier van justitie ten onrechte alleen de arts en verpleegkundige als schuldigen aan. In hun ogen vertrouwden de verdachten volkomen terecht op het etiket dat door een apotheker op de doosjes met ampullen was aangebracht. Bovendien zou het in het ziekenhuis te lang hebben geduurd voordat het 17–jarig meisje aan de beademing werd gelegd, waardoor complicaties zouden zijn ontstaan. Volgens het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) kan de toegediende dosis lidocaïne de dood van het meisje hebben veroorzaakt, maar staat dat niet onomstotelijk vast.

De rechtbank in Utrecht doet donderdag 24 juni uitspraak. Q. is eerder al door het Medisch Tuchtcollege berispt. De kliniek heeft volgens raadsman W. Burgers maatregelen getroffen om herhaling te voorkomen.