De rechtbank veroordeelde L. in juli vorig jaar tot dertig jaar en tbs met dwangverpleging. De twee slachtoffers werden medio december 2015 als vermist opgegeven. Kort daarna werden hun lichamen teruggevonden in de kruipruimte van hun woning in Lelystad.

L. werd snel aangehouden. Hij bekende na een maand dat hij zijn vriendin na een ruzie had gewurgd. Vervolgens had hij zijn stiefdochter, die zijn daad had gezien, verkracht en om het leven gebracht.

De advocaat-generaal vindt dat het verkrachten en vermoorden van de stiefdochter volledig aan L. toegerekend kan worden. Hij zou verminderd toerekeningsvatbaar zijn waar het gaat om het doden van zijn vriendin.

In eerste aanleg had het Openbaar Ministerie een celstraf van dertig jaar en tbs met dwangverpleging geëist. L. ging destijds in hoger beroep omdat hij wel de tbs wil ondergaan, maar de celstraf te hoog vond. „Ik moet minder straf krijgen, op zijn minst vijf jaar minder”, zei hij in het gerechtshof. „Na dertig jaar heeft tbs ook geen nut meer.”

Tijdens het hoger beroep herhaalde L. zijn bekentenis, maar hij zei niet precies meer te weten wat er is gebeurd. „Ik weet niet wat mij bezielde. Het gebeurde heel snel. Er zat maar tien minuten tussen de dood van Manon en het verkrachten van Fleur.”

Volgens een psycholoog van het Pieter Baan Centrum heeft L. voorafgaand aan het verkrachten en doden van zijn stiefdochter een afgewogen keuze gemaakt. L. merkte in het hof op dat hij seksverslaafd is en dagelijks veel naar kinderporno keek. Een psychiater van het PBC stelt vast dat L. een persoonlijkheidsstoornis heeft maar geen seksuele stoornis.

Zijn advocaat vindt niet dat L. volledig toerekeningsvatbaar was bij het verkrachten en doden van zijn stiefdochter. Die daden zouden een doorwerking zijn van een persoonlijkheidsstoornis en pedofiele gevoelens. De verdediging ziet graag dat het hof maximaal tien jaar cel en tbs met dwangverpleging oplegt.

Het hof doet op maandag 13 november uitspraak.