Schokkend

Het klinkt spartaans: een polshorloge dat hardnekkige langslapers zonder pardon een elektrische schok geeft. Een kleintje, haast ontwerper Maneesh Sethi uit Boston zich te zeggen. Maar wel weer zo groot dat de drager van de Shock Clock zich voortaan twee keer bedenkt voordat hij het trillen van het horloge en –als daar geen reactie op volgt– het irritante gepiep negeert. En dat is ook precies wat de makers voor ogen hebben. Wie een paar keer een schok heeft gekregen, zal de volgende keer voor het zover is al braaf zijn bed uit komen, verzekeren de uitvinders. Voor minder dan 100 euro heb je een Shock Clock in huis. Als je durft.

Snerpend

Wat doe je met een wekker die niet zomaar een alarm laat horen, maar een snerpend geluid produceert dat zelfs de hardste snurker door merg en been gaat? Uitzetten, natuurlijk. Het geluid van de Hyperalarm klinkt niet eens zo hard, maar is door de hoge frequenties onmogelijk te negeren. Je wilt maar één ding: dat geluid moet stoppen. Zo snel mogelijk. Nu komt de tweede plaagstoot van de uitvinder van Hyperalarm. De enige manier om het alarm te laten stoppen, is uit bed gaan en de wekker naar een andere ruimte verplaatsen. En als je dan toch uit bed bent, kun je er net zo goed uit blijven.

Alleen voor jou

Kun je een keer uitslapen, moet je man om zes uur uit zijn bed. Er ís een wekker die daar rekening mee houdt. Het geluid dat hij produceert om iemand te wekken, wordt uitgezonden als een bundel die alleen degene die uit bed moet bereikt.

Op het eerste gezicht doet niets aan de Wake van Lucera Labs uit Los Angeles vermoeden dat het hier gaat om een sterk staaltje van technologisch kunnen. Het witte, rechthoekige doosje dat je aan de wand boven het tweepersoonsbed moet schroeven, ziet er helemaal niet uit als een wekker en geeft niet eens de tijd aan. Het doosje houdt met zijn warmtesensor in de gaten waar de persoon die hij wakker moet maken precies ligt. Is het tijd om op te staan, dan bombardeert hij die kant van het bed met een smalle bundel ultrasoon geluid die de andere helft van het bed niet bereikt.

Ultrasoon geluid is onhoorbaar voor het menselijk oor, maar onderweg gebeurt er iets met de geluidsgolven. Door botsingen met luchtdeeltjes veranderen de golven enigszins van vorm en krijgen zo hoorbare delen. Door het –voorspelbare– effect van de lucht door de computer te laten berekenen, weet uitvinder Will Russell welke ultrasone bundel het gewenste alarmgeluid geeft.

Slapers die zich op de andere zij gooien en verder willen tukken, worden gevolgd door de warmtecamera en krijgen een nieuwe dosis ultrageluid voor hun kiezen. Met de Wake-app kan het alarmsignaal via de mobiele telefoon op het nachtkastje worden uitgezet. Ook als de wekker merkt dat je uit bed stapt, stopt hij vanzelf.

Goedkoop is de Wake met ruim 200 euro niet, maar de uitslapende partij zal dat bedrag er graag voor overhebben.

Gewicht op de klok

Nog een wekker die zo zijn eigen methode heeft om langslapers uit bed te krijgen. Het alarm stopt pas als je erop gaat staan. Niet zomaar even aanraken met je grote teen en dan je been weer in bed trekken. De Ruggie is pas tevreden als iemand er een paar seconden met zijn volle gewicht op staat.

De Ruggie lijkt op het eerste gezicht een klein uitgevallen tapijtje voor het bed. Vanbinnen zit hij propvol techniek. Iets daarvan zie je doorschemeren in de linkerbovenhoek, waar op het kleedje in fluorescerende cijfers de digitale tijd wordt weergegeven.

Het is zelfs mogelijk om als alarm een audiobestand van een zelf ingesproken motiverende toespraak te laten klinken. „Kom op! Je kunt het! Beneden brandt de kachel en de koffie zit al in de pot!” Wie daarna alsnog zijn bed weer in rolt, moet het zelf maar weten. Aan de wekker ligt het in ieder geval niet.

Snooze

Het lijkt zo verleidelijk. Het alarm klinkt, je drukt de snoozeknop in en blijft nog negen minuten liggen. En weer negen minuten. En nog een keer. Vervolgens ren je gehaast het bed uit, hebt amper tijd voor een ontbijt en komt nog te laat op het werk ook.

Met de Snoozle, een wekker zonder snoozeknop, leer je dat snel af. Om hem uit te zetten, moet je de wekker oppakken en op de Snoozle Base leggen. Wie slim is, zet dat basisstation niet op het nachtkastje, maar aan de andere kant van de slaapkamer. Of nog verder weg.

Misschien nog wel beter werkt de SnuzNLuz, een wekker die wél een snoozeknop heeft maar elke keer dat de eigenaar erop klikt automatisch 10 euro overmaakt naar een (eerder vastgesteld) goed doel. Als deze geldprikkel alleen niet voldoende is om uit bed te komen, adviseert de uitvinder om een goed doel uit te kiezen waar de langslaper een grondige hekel aan heeft.

Kinderspel

Uit bed komen wordt kinderspel met de Clocky, een klok op wieltjes die als je hem negeert van het nachtkastje afrolt en herrie schoppend door de kamer rijdt. Wil je hem nu nog uitkrijgen, dan moet je je bed wel uit. Zo hoopt de klok zijn eigenaar op te voeden, zodat hij de volgende dag het alarm uitschakelt voordat hij het nachtkastje af duikt. Mocht het niet werken, dan vindt de Clocky ongetwijfeld zijn weg naar de kinderkamer. Als jong geleerd in dit geval oud gedaan wordt, heeft de Clocky zijn doel bereikt.

Zonsopkomst

Hoe effectief het ook is, als er één manier is om onnatuurlijk wakker te worden, dan is het wel met geluid. De Wake-up Light van Philips werkt met een lamp die –net als bij opkomende zon– gedurende een halfuur van rood naar wit verandert en steeds intenser straalt. Uiteindelijk verdrijft een zelfgekozen geluidsfragment (bijvoorbeeld het ochtendlied van een vogel) het laatste restje slaap. De nieuwste versies zorgen ’s avonds ook voor een gesimuleerde zonsondergang en ademhalingsoefeningen om beter in te slapen.