Zoals alles zijn voor- en zijn nadeel heeft, zo is dat ook hier het geval. Herkenning is voor veel mensen prettig. Maar als je onbekende stukken zingt, vermijd je de vergelijking met uitvoeringen van anderen.

Rhodé zingt ongekunsteld, zonder enige aanstellerij met glijdende tonen of meer van dat soort kunstgrepen. Die eenvoud moet ze zeker koesteren, want het doel dat ze zelf omschrijft als „Zijn Naam groot maken” is daar zeker mee gediend.

Toch heb ik bij haar optreden wel enkele kanttekeningen. Rhodé heeft een mooi stemgeluid, dat echter zowel in de hoogte als in de laagte onvoldoende ontwikkeld is. Daardoor verdrinken de lage tonen in de begeleiding (die hier en daar ook nogal fors is) en zijn haar hoge tonen vaak niet zuiver. Overigens hoeft dit laatste tegenwoordig nog nauwelijks een probleem te zijn wanneer gebruik wordt gemaakt van een programma als Auto-Tune, dat intonatieverschillen keurig corrigeert.

Jammer is dat de verstaanbaarheid nogal heeft te lijden door de over-akoestiek van de opnameruimte. Daarnaast zou ik Rhodé adviseren tijdens haar zangstudie aandacht te geven aan de uitspraak van de klinkers. Aan de uitspraak van het Engels valt zeker ook nog het een en ander te verbeteren.

En als je een lied als ”Amazing grace” gaat zingen, luister dan eerst eens naar Jessye Norman of Barack Obama om te horen hoe je die triolen in de eerste maat van elke regel zingt: langgerekt en breed…

How great Thou art – Rhodé van Voorst; Interclassic Music (ICM 217011); € 15,-; bestellen: www.boekuusvandewege.nl