De witte dorpskerk staat midden in Ooltgensplaat, aan de Kerkring. Daar begint de Voorstraat, waaraan ds. Van der Ziel woont. De hertenkop aan de muur van zijn woonkamer verraadt dat hij van de natuur houdt. De tekst ”Nochtans” iets verderop, komt uit antwoord 60 van de Heidelbergse Catechismus, aldus de predikant – over de „kern van het geloof”, het rechtvaardig voor God zijn, „zonder enige verdienste mijnerzijds, uit louter genade.”

Er is nog een tekst achter in het psalmboek die hij nooit zal vergeten. Dat is een zinsnede in het formulier tot bevestiging van de dienaren des Woords: „Verzuim de gave niet die in u is.”

In 1991 werkte Van der Ziel als hoofd administratie bij een bloemenbedrijf in Aalsmeer. Hij had het er goed naar zijn zin. Van der Ziel was aanwezig bij de bevestiging van ds. D. Monster op 10 juli 1991 tot predikant van de oud gereformeerde gemeente van Barneveld. „Van de preek weet ik niets meer, maar wel van die woorden uit het formulier, die me totaal onverwacht sterk beroerden. Ik wist dat het van de Heere was, maar begreep er verder niets van, ook niet in de tijd direct erna. Ik kwam erachter dat de woorden uit de Bijbel kwamen, uit 1 Timotheüs 4:14. Toen ik die tekst eens opnieuw opzocht, sloeg ik de Bijbel per ongeluk open bij 2 Timotheüs 4 en las ik: „Predik het Woord.” Vanaf dat moment wist ik dat de Heere me riep tot het ambt.”

Niet alleen vanwege zijn leeftijd –hij was 39 jaar– maar ook omdat hij geen hoger onderwijs gevolgd had en omdat hij van zichzelf „geen prater en nogal introvert” was, had Van der Ziel moeite met de roeping die hij ervoer. Hij zag enorm op tegen het optreden voor een groep, met name bij catechisatie. „Ik had grote angst om onderuit te gaan, maar tot mijn eigen verbazing ging het goed. Een predikant zei tegen me: „De Heere roept geen bekwame mensen, maar Hij bekwaamt mensen die Hij roept.” Zo heb ik het ook ervaren.” De laatste jaren geeft hij zelfs graag catechese. „Ik probeer de jongeren te begrijpen. Tijdens een wereldkampioenschap voetbal zei ik dat ik zelf ook gevoetbald heb en dat ik het vroeger graag deed. Ze waren verbaasd, maar er kwam een goed gesprek op gang. Ze voelden dat ik naast hen stond.”

Het maken van preken is voor ds. Van der Ziel nog steeds een worsteling. „Ik beleef vreugde aan het voorwerk, de studie, maar het uitschrijven van de preek vind ik een crime. Toen ik in het Drentse Tiendeveen-Nieuw-Balinge stond, heb ik in het begin heel wat keren tijdens het maken van mijn preek op het bospad achter mijn huis op en neer gelopen. Als ik op de kansel sta en mijn preek houd, valt gelukkig alles weg en blijft de Heere over. Het is heerlijk om Hem te verkondigen.”

Zondag hoopt hij een afscheidspreek te houden, over Romeinen 15:5-6. De preek gaat over eensgezindheid, eendracht en de verheerlijking van God. „Die zaken vind ik erg belangrijk. Ik hoop vurig dat daar wat meer van zichtbaar wordt in onze kerken. Al te lang hebben we vooral benadrukt wat ons scheidt. Laten we zoeken naar wat ons verbindt.”

Ds. Van der Ziel heeft elke dinsdag telefonisch contact met zijn zoon, die hersteld hervormd predikant is te Veenendaal. „We praatten tot voor kort over de ”Institutie” van Calvijn, waarvan we elke week een gedeelte lazen. Nu we dat boek uit hebben, verdiepen we ons samen in de ”Redelijke godsdienst” van Wilhelmus à Brakel. We zijn inmiddels bij het hoofdstuk over het genadeverbond.”

In Ooltgensplaat probeert het echtpaar Van der Ziel verbindend te werken. De vrouw van de predikant doet vrijwilligerswerk tijdens koffieochtenden voor eenzame mensen in het dorpshuis. Aan dit project werken vrijwilligers uit alle vier de kerkelijke gemeenten van het dorp mee. Dit jaar wordt eind oktober voor het eerst een gezamenlijke Reformatieherdenking georganiseerd door deze kerken. Ds. Van der Ziel houdt daar een lezing. „Dat was tien jaar geleden ondenkbaar.”

Het onderwerp houdt hem bezig. „Kerkmuren ken ik niet, maar de kerkelijke verscheidenheid is een gegeven. Laten we met elkaar omgaan in verbondenheid aan Christus, zodat er meer uitstraling naar buiten is. Het is hard nodig en we hebben elkaar hard nodig.”

Levensloop ds. H. G. van der Ziel

Herman van der Ziel werd op 20 maart 1952 in het dorp Laag-Zuthem, bij Zwolle, geboren.

In 1992 begon hij aan een deeltijdstudie voor kerkelijk werker aan de Theologische Hogeschool van de Gereformeerde Bond. Hij werd pastoraal werker in Scherpenzeel. Vanaf 1997 studeerde hij theologie aan de Universiteit van Amsterdam. Ds. Van der Ziel was achtereenvolgens hervormd predikant te Tiendeveen-Nieuw-Balinge (2001) en te Ooltgensplaat (2007) op Goeree-Overflakkee.

De predikant gaat na zijn emeritaat in Waarder wonen. Het echtpaar Van der Ziel heeft twee kinderen en negen kleinkinderen.

Lees ook in Digibron:

Ds. H. G. van der Ziel doet intrede in Ooltgensplaat (Reformatorisch Dagblad, 21-05-2007)

Ds. H. G. van der Ziel neemt afscheid van Tiendeveen/ Nieuw-Balinge (De Waarheidsvriend, 17-05-2007)

Bevestiging en intrede kand. H. G. van der Ziel te Tiendeveen-Nieuw Balinge (De Waarheidsvriend, 04-10-2001)